(Werkelijke) actie ondernemen op scholen!

28 oktober 2015Laatste update: 28 oktober 2015

7 minuten lezen

Men is er snel bij wanneer men zegt actie te (willen) gaan ondernemen voor/tegen problematiek, in de vorm van er een leuke dag/week van te maken met activiteiten, want (zo denken de meesten) het kan geen kwaad en het is leuk om te doen. Symbolische materialisme word ook vaak gebruikt en gelinkt aan het onderwerp dat besproken gaat worden.

Als kind vond ik deze activiteiten en aandacht ook erg leuk, maar ik wist beter; deze activiteiten en symbolische materialen helpen niets tegen de werkelijke problemen. De feestdagen bijvoorbeeld waren leuk, maar meer om het feit dat mensen tijdelijk gefocust waren op iets anders dan op mij. Wanneer de feestdagen voorbij waren ging het als gewoonlijk weer verder zoals altijd; ik kreeg hier een schop, ik kreeg daar een klap op mijn achterhoofd, zo kwam er een been voor mijn voeten te staan en daarna werd mij gezegd dat ik een heks ben omdat ik een grote neus zou hebben. Ik heb het niet zomaar even over pesten, maar over fysieke/geestelijke mishandelingen en manipulatie.
Waarom eigenlijk mishandeling?
– Omdat leraren zagen wat er gebeurde, maar niets deden aan het probleem.
– Omdat leraren voorbij liepen (einde van de dag wanneer men vrij is van school) zonder om te kijken, ondanks bijv. gezien te hebben dat je op het punt staat in elkaar geslagen te worden op het schoolplein.
– Omdat leraren bewust waren van wat er gaande was, maar achter je rug om de waarheid lopen te verdraaien om er maar niets voor of tegen te hoeven doen of om welke reden dan ook.
(Verschillende redenen zijn er nu op te noemen na al deze ervaringen te hebben opgedaan, bewijs te hebben gezien/gehoord en mij verdiept te hebben in psychologie van de algemene mens en specifiek mensen onderzocht met een ‘hoge’ functie; waaronder geld een hoofdrol kan spelen.)
Zeg nu zelf: Als een kind jarenlang zo word behandeld op een basisschool, jarenlang niet geloofd word dat er ook maar iets aan de hand is en jou als kind jarenlang word gezegd dat wat er gebeurd niet echt gebeurd is, waarnaast jou tussendoor toch word aangepraat dat je zelf de schuldige bent van dat je zo behandeld word; dat is pure mishandeling! Niet door enkel gepest te worden door medeleerlingen, maar genegeerd en niet geholpen worden door de leraren!
De gevolgen zijn erg groot:
– Zelfvertrouwen vervaagt en/of verdwijnt.
– Verwaarlozen van jezelf daar er aangepraat is dat je het niet waard bent.
– Het over je heen laten lopen word een gewoonte, daar je er aan gewend bent geraakt.
– Uitgescholden, geslagen en geschopt worden word als normaal beschouwen.
– Het constant twijfelen in jezelf doordat men de waarheid verdraait en men het er op gooit dat wat jij als waarheid ervaart enkel een belevenis zou zijn.
– Niet (kunnen) praten want men gelooft je niet en dan opnieuw moeten leren praten op latere leeftijd.
– Wanneer men je verteld dat je geestelijk een probleem zou hebben, begin je dit langzaam aan te geloven en ga je er uiteindelijk naar handelen.
– In mijn geval durfde ik niets meer, daar ik op elke handeling (al pakte ik een potlood aan de andere kant van het klaslokaal) werd uitgescholden of er werd bijv. aan mijn haar getrokken.
Vele andere kinderen worden zo gefrustreerd, geïrriteerd en geërgerd dat zij ook beginnen te schelden, slaan en schoppen. Ikzelf ging in groep 8 tijdens gymles in de boom buiten het gymlokaal klimmen, om af te wachten dat de kinderen na gymles naar huis gingen, waarna ik rustig naar huis kon lopen/fietsen zonder in elkaar geslagen te worden door de drie medeleerlingen die daar elke vrijdag na gymles voor klaar stonden. Om dan ook de schuld te ontwijken van dat ik zelf de blauwe plekken zou hebben aangebracht omdat de leraar dit mijn ouders wijs maakten. Niet zoals andere kinderen speelde ik met andere kinderen op school en in de wijk buiten schooltijd; ik zat in bomen (zo hoog als ik kon) in het bos want daar had ik geen last van de problemen die ik op school had, daar was er rust.
Wat men in het algemeen doet is kinderen die gepest worden bijv. naar sociale vaardigheidstraining te sturen onder de mom van het aan moeten leren dat je zelfverzekerd mag zijn en van je af mag bijten (voor jezelf opkomen). Het probleem is hierin dat de kinderen die gepest worden deze trainingen eigenlijk helemaal niet nodig hebben; wat zij nodig hebben is dat de pesterijen/mishandelingen gewoonweg stoppen! De kinderen die pesten zouden naar sociale vaardigheidstraining moeten gaan daar zij laten merken dat zij op sociaal gebied slecht bezig zijn door vaak niet te weten waar zij mee bezig zijn.
Mijn voordeel heb ik, op latere leeftijd en na bezinking, er uit zien te halen voor de toekomst:
– Wijsheid; Nu wetende het positieve uit het negatieve te blijven halen. Mijn begrip voor anderen is onwijs hoog waardoor veel mensen altijd hun verhaal aan mij kwijt konden en ik hen het bericht over kan brengen hoe je het positieve uit het negatieve kan blijven halen.
– Zelfbeheersing; Door jarenlang te zwijgen kijk ik heel erg uit met wat ik zeg waardoor er nooit zomaar iets uit mijn mond floept. Bijna niemand weet wie ik werkelijk ben dan enkel familie en naasten, zodat ik er voor zorg dat men in het algemeen geen misbruik kan maken van mij. Door altijd bang te zijn geweest voor het maken van fouten, mag ik trots zijn dat ik iemand ben geworden die volledige focus heeft en volledige aandacht kan geven aan een bepaalde situatie/onderwerp/actie etc… Ik bekijk dingen niet van één kant maar nu van misschien wel 25 tot 50 kanten en vooroordelen in eigen gedachten komen amper tot bijna nooit voor.
– Ervaring; Door niet te (kunnen) praten heb ik alles kunnen zien en horen van anderen waardoor ik niet meer bang ben voor wie of wat dan ook. Door fysiek en geestelijk mishandeld te zijn en doordat dit een gewoonte werd, ben ik niet meer gevoelig en blijf ik rustig wanneer er chaos heerst.
– Bewustzijn; Realiteit blijven afscheiden van fictie/fantasie en door nu te vechten/spreken voor de kinderen die mishandeld worden, die niet worden geloofd en die niet durven te spreken want het is tot de dag van vandaag nog steeds gaande dat kinderen op dezelfde manier worden mishandeld.
Helaas weten vele kinderen/mensen niet hoe zij hun voordelen kunnen halen uit deze nadelige situatie(s):
– Zij gaan later vaak het criminele pad op omdat ze niet beter weten of bijv. omdat zij zo hun opstand willen laten blijken tegen het systeem (waar de schuld vaak op word gegooid).
– Zij laten over zich heen lopen; een meisje zou zich makkelijk laten verleiden door misschien wel zogenoemde ‘loverboys’, daar er geen zelfvertrouwen (meer) is.
– Zij zijn hun leven lang bang voor het communiceren met andere mensen, bang voor handelingen en bij voorbaat bang voor reactie.
– Zij verwaarlozen zichzelf.
– … en zo zijn er zovele gevolgen op te noemen.
Ik bleef mezelf de vraag stellen, WAAROM?
Stiekem heb ik mij al jarenlang afgevraagd of dit allemaal niet zo geregeld is zodat men werk blijft behouden en geld kan blijven verdienen (op grote schaal bekeken) om er achter te komen wat het voordeel zou zijn voor hen die mishandelen, want politie behoudt werk doordat er criminelen worden gecreëerd, mensen in functie betreft psychologie blijven aan het werk doordat er bij mensen geestelijke problemen gekweekt worden en waar onwetendheid heerst blijft men aan het werk om de onwetenden informatie door te geven over wat zij moeten weten/leren in deze maatschappij om te overleven.
Niet meer zo stiekem ben ik er van overtuigd daar ik gezien en meegemaakt heb dat velen mee doen aan het geestelijk mishandelen/manipuleren van anderen om er zelf beter van te worden en/of om er geld aan te verdienen…
… want waar er problemen blijven, moet er hulp aangeboden blijven worden.
Helaas is het een feit dat velen inderdaad misbruik maken van hun functie/positie.
Zelf zou ik het graag willen doen en al heb ik het eerder gedaan, ik kan het niet in mijn eentje: Serieuze workshop draaien op scholen over de rechten van het kind en over wat een kind kan doen wanneer het in een positie staat waarbij het onmogelijk word gemaakt voor het kind om zich uit te spreken over werkelijke problemen. Dit zou effectiever zijn dan bijv. ballonnen de lucht in te laten gaan, een stoeptegel plaatsen en/of leuke activiteiten organiseren waar wel aandacht word besteed aan wat de kinderen niet mogen doen; pesten, maar zonder de kinderen echt te laten weten wat zij moeten/kunnen doen wanneer de verantwoordelijke mensen in functie op school niet doen wat zij moeten doen; bescherming bieden aan kinderen. Er zouden workshops moeten komen om de kinderen te leren dat kinderen beschermd behoren te worden daar kinderen recht hebben op bescherming! Waarnaast deze kinderen ook uitgelegd moet worden dat niet iedereen hetzelfde denkt/doet/is zoals de mensen/kinderen die hen mishandelen.
Kinderen hebben recht op informatie!
Het zou ook erg helpen als er regelmatig geïnspecteerd word op scholen (i.p.v. 1 x per jaar) en dat er regelmatig vragen gesteld worden aan leerlingen over mishandelingen/pesten, want als leraren de kinderen kunnen vragen of zij thuis mishandeld worden, kan men de kinderen ook vragen of dit op school gebeurd. Daarnaast zou het heel erg helpen als er werkelijk wat gedaan word met het pest-protocol dat tegenwoordig ingevoerd moet zijn.
Ik ben zelf altijd van mening geweest en ik weet zeker dat het pas zal stoppen wanneer, zoals de casino beveiligd word om het geld te beschermen met camera beveiliging, de kinderen beveiligd/beschermd worden door camera beveiliging daar dan de waarheid dagelijks word opgenomen en men er achter kan komen wat er werkelijk gaande is als er problemen zijn. Deze beveiliging moet men (eigenlijk vanzelfsprekend) dan niet in de handen laten komen van de school zelf of de overkoepeling van de school.
Onafhankelijk.
Het is nodig want helaas ook #lerarenpestenleerlingen