Werklozenprojecten onmenselijkheid ten top!
Er komen steeds meer verhalen naar boven, vanuit reïntegratieprojecten waarbij mensen blijkbaar denken zich te mogen gedragen als kampbeulen uit de oorlog?
Welk recht denkt men te mogen hebben om andere mensen zo respectloos te behandelen. Zo wreed, is men de oorlog dan al vergeten soms?
Je spoort toch niet in de bovenkamer, als je zulk onbeschoft gedrag vertoond.
Ik hoop dat dit flink aangepakt gaat worden, zijn ze helemaal betoeterd.
Oh en voor die retards die zichzelf boven anderen stellen, omdat zij wel een baan hebben, hopelijk verlies ook jij je baan eens en dan piep je wel anders als je in zo’n traject zit, waarbij mensen psychisch mishandelt mogen worden blijkbaar!
Deelnemer re-integratietraject: ‘Het was net een slechte Hollywoodfilm’
16-04-15 20:00 uur – Bron: Het Parool
’Als je lastig doet, gaan we je korten’
De Kruiwagen, monument voor de werklozen die in de jaren dertig het Amsterdamse Bos aanlegden. Juist hier liep een 21ste-eeuws werklozenproject uit de rails. © Maarten Bezem
Het re-integratietraject in het Amsterdamse Bos begon voor hem als een gevangenisfilm. Blij dat de gemeente dat stopt, zegt een oud-deelnemer, die er een half jaar doorbracht.
‘Het lijkt wel een soort straf. Ga maar na: je hebt een geel pakkie aan, je krijgt slecht eten, op een afgesloten terrein met de werkmeesters in een keet dicht bij het hek’
Op zijn eerste dag in het Amsterdamse Bos werd meteen de toon gezet. ‘Twee van de werkmeesters, het woord alleen al, gingen voor me staan. ‘Hey man, zei de één,’ in plat Amsterdams. En dan tegen zijn collega: ‘Hou jij hem vast dan geef ik hem een pofferd op zijn porem.’ En lachen natuurlijk. Nu sta ik mijn mannetje wel, maar er zijn er genoeg die dan meteen dichtklappen.’
Gevangenisfilm
‘Een beetje intimideren, met sadistische trekjes. Het was alsof ik in een slechte Hollywoodfilm was beland, zo’n gevangenisfilm.’ Twee jaar later kijkt de oud-deelnemer er nog steeds vol verbazing op terug. Maar het verbaast hem niets dat SP-wethouder Arjan Vliegenthart een einde heeft gemaakt aan dit re-integratieproject voor bijstandsgerechtigden bij De Uitkijk, vanwege de verziekte cultuur en de verdenking van machtsmisbruik, intimidatie en fraude die drie werkmeesters op zich hebben geladen.
‘Op die eerste dag reden we in een busje door het bos. We zouden takken gaan snoeien. Ik stond perplex: ik had altijd gewerkt, een goede opleiding en opeens werd ik als een gevangene behandeld. Een van de werkmeesters kwam naast me zitten en legde zijn hand op mijn knie. ‘Als jij een beetje meewerkt, heb je hier wel een goede tijd’,’ zei hij. ‘Als je lastig doet, gaan we je korten.’
Koukleumen
‘En dat terwijl meteen werd gezegd dat er eigenlijk geen werk was in het bos, best bizar. Zo is het voor mij een half jaar doorgegaan. Er was niks te doen, behalve veel koukleumen.’ Van fraude door werkmeesters, zoals het privégebruik van gemeentevoertuigen, gereedschap en benzine, heeft hij niets gemerkt. ‘Al vermoedde ik wel zoiets – dan gingen ze weer weg met die auto’s terwijl er niets te doen was.’ Het was vooral de beklemmende sfeer die hem bijgebleven is. Toch viel het hem in het bos nog mee. Zo is alles relatief – want vervolgens belandde hij via DWI voor re-integratietrajecten op een vervuild terrein bij de Hembrug en in een kas bij Aalsmeer, waar het nog onaangenamer was.
Geel pakkie
Vliegenthart laat onderzoeken of de misstanden het gevolg zijn van het isolement en de kleinschaligheid van dit traject in het bos, maar deze oud-deelnemer weet genoeg: ‘Die trajecten zijn gewoon niet oké.’ Het werk op het afgesloten bosterrein stond voor zijn gevoel in het teken van het disciplineren van werklozen. ‘Het lijkt wel een soort straf. Ga maar na: je hebt een geel pakkie aan, je krijgt slecht eten, op een afgesloten terrein met de werkmeesters in een keet dicht bij het hek. En je mag het terrein niet af, ook niet in de pauze of zo. Ik kan me voorstellen dat als je zestien bent en je bent zo’n ettertje van de straat, zo’n traject wel goed kan zijn. Hier zat van alles door elkaar, ook hoogopgeleiden.’
Dat de sfeer verziekt was, kan hij beamen. ‘Een werkmeester die homoseksueel was, werd ook constant gepakt, net als een jongen die altijd een boek las tijdens de pauze, zo’n intellectueel. Een Surinaamse jongen werd als grap aangesproken met lelijke aap, nou, ik vind dat geen humor.’
Kortingen
Uiteindelijk heeft hij de trajecten en ook de nare herinneringen daaraan achter zich gelaten, zegt hij. Daarbij helpt het ook dat hij weer uitzicht heeft op werk, in de muziekindustrie. Maar hij is nog niet helemaal los van DWI, dus hij doet zijn verhaal liever anoniem. Daarvoor heeft hij bij de trajecten, ook in het bos, zijn begeleiders te vaak horen dreigen met kortingen op de uitkering. ‘Elke week hoorde je dat wel eens. En als je achthonderdzoveel euro krijgt en daar gaat door zo’n korting tweehonderd euro vanaf, dan snap ik wel dat mensen in de pas gaan lopen. Dat is veel geld als je geen geld hebt.’
‘Ik beet van me af, was lastig. Daarom vonden ze na een half jaar: hij mag hier wel weg. Maar ik moet zeggen: het was niet alleen maar negatief. Je had ook aardige werkmeesters. En zo buiten werken, in het groen, was ook lekker. Stel je voor dat daar een baan uit was gerold als hovenier: dat had ik graag gedaan. Dan was ik elke dag fluitend naar mijn werk gegaan. Maar dat was duidelijk niet de bedoeling.’
Lees in Het Parool van vandaag (16/04) de reacties van Bijstandsbondvoorzitter Piet van der Lende en oud-raadslid Maureen van der Pligt (SP)
(Door: Bart van Zoelen)
18-04-15 17:43 uur – Bron: Het Parool
Share on twitterShare on facebookMore Sharing Services
© ANP
De gemeenteraadsleden wisten allang van de wantoestanden bij een project voor uitkeringsgerechtigden in het Amsterdamse Bos. Dat schrijft oud-gemeenteraadslid voor de SP Maureen van der Pligt vandaag in een ingezonden brief in Het Parool.
Afgelopen woensdag vertelde een oud-deelnemer van het re-integratietraject in het Amsterdamse Bos in Het Parool over misstanden. ‘Het leek wel een soort straf. Ga maar na: ik had een geel pakkie aan, ik kreeg slecht eten, zat op een afgesloten terrein met de werkmeesters in een keet dicht bij het hek.’ Drie werkmeesters van het project werden verdacht van machtsmisbruik, intimidatie en fraude.
‘Van links tot rechts roept men om het hardst dat ze zijn geschrokken van de wantoestanden in het Amsterdamse Bos bij het ‘project’ voor uitkeringsgerechtigden. Hoezo?,’ schrijft Van der Pligt. In de brief zegt ze dat ze het keer op keer aan de kaak heeft gesteld in de gemeenteraad, maar dat ze vaak werd ‘weggehoond’.
Ze noemt het hypocriet en schrijft: ‘Dus nu geen krokodillentranen, maar excuses aan de mensen die het betreft en wegkruipen in een hoekje om je te gaan schamen.’ Ze hoop dat de SP-fractie woensdag in de raad een motie indient die om sluiting vraagt van ‘een ander dwangarbeidproject’, op de Laarderhoogtweg. ‘Dan krijg ik misschien weer vertrouwen in de gemeenteraad van Amsterdam.’
Maureen van der Pligt is naast oud-gemeenteraadslid voor de SP ook lid van het actiecomité Dwangarbeid Nee.
(Door: Redactie)
