Shedding: Zijn de “Gevaccineerden” schadelijk voor de “Ongevaccineerden”?
Onze medische deskundigen injecteren ons met genetische agentia die niet alleen kunnen recombineren binnen degenen die een COVID-vaccin hebben gekregen, maar ook kunnen leiden tot de infectie van anderen die niet zijn gevaccineerd, schrijft Dr. Lee D. Merritt.
Er lijkt geen eind te komen aan het slechte nieuws over COVID-“vaccins”. Ten eerste is er het ongekende aantal sterfgevallen. In de afgelopen 20 jaar zijn er onder alle vormen van vaccinatie in totaal 4.206 sterfgevallen geregistreerd in het Vaccine Adverse Event Reporting System (VAERS) van de overheid. Maar in 2021, na slechts 8 en een halve maand COVID-vaccinatie, zijn er al 13.000 Amerikaanse sterfgevallen geregistreerd – meer dan in de voorgaande 20 jaar bij alle vaccins samen. Naast sterfgevallen zijn er ook problemen geweest met bloedingen en trombocytopenie. Als men de zoektermen “bloeding”, “hemorragie”, “trombocytopenie” en “pancytopenie” invoert in VAERS, vindt men nul meldingen voor 1980, vijf voor 1990, 22 voor 2000, 32 voor 2010, 34 voor 2020 (waarvan 18 afkomstig van COVID-vaccins), en 8.396 meldingen van bloedstollingsstoornissen alleen al voor de eerste acht maanden van 2021.
We horen ook over myocarditis – een ontsteking van het hart – die een onverwacht aantal jonge mensen treft. Voer de zoektermen “myocarditis”, “hartaanval”, “hartontsteking” en “hartspierontsteking” in bij VAERS, en er zijn nul meldingen voor 1980, drie voor 1990, zeven voor 2000, 21 voor 2010, 27 voor 2020 (waarvan 18 afkomstig van COVID-vaccins), en 3.033 gevallen van myocarditis en pericarditis voor de eerste acht maanden van 2021.
Maar deze nieuwe, op genen gebaseerde, experimentele, niet-goedgekeurde middelen (die niet echt “vaccins” kunnen worden genoemd omdat ze een persoon niet daadwerkelijk beschermen tegen het krijgen van COVID) zijn het geschenk dat blijft geven. Studies over het Pfizer-vaccin tonen aan dat de spike-eiwitten – structuren die uitsteken van de oppervlaktelaag van een virus en die het virus helpen zich te binden aan, en binnen te dringen in een gastheercel – zich verzamelen in de eierstokken van gevaccineerde mensen.
Er zij op gewezen dat in 2015 “zichzelf verspreidende” vaccins in Australië werden gebruikt om de muizenpopulatie met succes te verminderen. De vaccins verspreidden zich via lichaamsvloeistoffen, en naarmate de ene muis het vaccin verspreidde naar de andere, werden die muizen vaccinverspreiders naar een andere groep. Na twee of drie van dergelijke passages door een gastheer, verspreidde het vaccin zich niet verder. Maar de eierstokfollikels van de vrouwelijke muizen werden vernietigd, waardoor zij levenslang onvruchtbaar werden. Deze middelen werden dus beschouwd als “immunogenetische contraceptiva”.
Het gevaar van shedding (uitscheiding)
Het is belangrijk om dit eerdere onderzoek op dieren en deze technologie in overweging te nemen bij de behandeling van de nieuwste bezorgdheid over vaccins voor de mens – “shedding”. Mensen, vooral vrouwen, lijken de symptomen te krijgen nadat zij in nauw contact zijn geweest met een recent gevaccineerde persoon. De klachten variëren van griepachtige verschijnselen tot allerlei bloedingen: onregelmatige menstruatie, bloedingen bij jonge meisjes ruim voor de verwachte aanvang van de menstruatie, bloedingen bij vrouwen na de menopauze, pijn in de teelballen en genitale uitslag bij jongens, en, in ten minste één duidelijk geval, de dood. Ik heb zelf de ervaring gehad dat ik een pas gevaccineerde patiënt aanraakte en bijna een week later een aanzienlijke neusbloeding kreeg die pas stopte na toediening van hydroxychloroquine en ivermectine. Velen zouden zeggen dat dit toeval was, maar op 68-jarige leeftijd was dit de eerste bloedneus van mijn leven.
Voorspelbaar negeerden de media deze klachten en noemden de slachtoffers en degenen die voor hen spraken angstzaaiers, anti-vaxxers en idioten. Toen kwamen als een zwerm sprinkhanen de factcheckers, roepend: “vals, vals, vals!” (Dat is een goede aanwijzing dat iets waar is.) Maar onlangs dook een document op dat in 2015 door de FDA was geschreven, getiteld “Design and Analysis of Shedding Studies for Virus or Bacteria-Based Gene Therapy and Oncolytic Products – Guidance for Industry” (“Ontwerp en analyse van uitscheidingsonderzoeken voor op virussen of bacteriën gebaseerde gentherapie en oncolytische producten – Richtlijnen voor de industrie).” Het document, dat geschreven is voor farmaceutische onderzoekers, stelt in de inleiding: “Shedding verhoogt de mogelijkheid van overdracht van VBGT of oncolytische producten van behandelde naar onbehandelde personen (bijv. naaste contacten en zorgverleners).” En om er zeker van te zijn dat onderzoekers wisten dat ze niet vervolgd zouden worden, voegde de FDA er vriendelijk aan toe: “De richtlijnen van de FDA, inclusief deze richtlijnen, leggen geen wettelijk afdwingbare verantwoordelijkheden vast.” Heerlijk.
De FDA waarschuwt dat in sommige gevallen “shedding van dergelijke producten intermitterend en onvoorspelbaar kan zijn.” Zij suggereren dat sommige middelen een hoger potentieel hebben voor “recombinatie of omkering binnen een individuele patiënt,” dus “wat gedeeld wordt kan veranderen.” Met andere woorden, onze medische deskundigen injecteren ons met genetische agentia die binnen ons genetisch kunnen recombineren, afhankelijk van ons genoom en welke andere genetische deeltjes er rondzweven. Deze nieuwe en onbekende producten kunnen op andere mensen terechtkomen en hen infecteren of transfecteren. (“Transfectie” is het inbrengen van genetisch materiaal dat het oorspronkelijke DNA van een persoon wijzigt).
Om inzicht te krijgen in de mate van uitscheiding bevelen de adviseurs van de FDA aan om vanaf de eerste dag monsters van gevaccineerde personen te nemen en dit gedurende meer dan 10 weken wekelijks te blijven doen totdat drie opeenvolgende weken geen shedding meer te zien is. Zij menen dat shedding plaatsvindt via lichaamsvocht en niet via de lucht. Immuungecompromitteerde patiënten kunnen gedurende langere perioden uitscheiden, aldus de FDA: “Immuungecompromitteerde patiënten kunnen aanhoudend geïnfecteerd raken en het product gedurende langere perioden uitscheiden”. Dus, het idee dat kinderen hun grootouders besmetten en leed doen is achterlijk. De ouderen – van wie velen onder druk worden gezet om de vaccins te krijgen – kunnen in feite schadelijke genetische agentia afgeven op hun kinderen en kleinkinderen, en deze producten kunnen de vruchtbaarheid beïnvloeden door zich aan de eierstokken te hechten en ze te beschadigen.
FDA-regulatoren zeggen, zonder duidelijke studies om dit te bevestigen, dat het risico van shedding over het algemeen laag is. Maar zij bevelen “preventieve/beperkende maatregelen aan die de verspreiding van het afgeworpen product buiten het behandelde individu kunnen beperken om de blootstelling aan derden te minimaliseren, met name volwassenen met een verminderd immuunsysteem, pasgeborenen en ouderen”. Zij lijken hier de mensen te hebben gemist die het meeste risico lopen, d.w.z. vrouwen die zwanger zijn en alle vrouwen in de vruchtbare leeftijd, of jonge meisjes.
Als u een vrouw bent en een verandering in uw menstruatiecyclus hebt meegemaakt, hetzij door vaccinatie, hetzij door secundaire besmetting door shedding, draag dan bij aan de kennisbank door uw gegevens toe te voegen aan www.MyCycleStory.com. Deze site wordt beheerd door Dr. Christiane Northrup, die een pionier is geweest op het gebied van de reproductieve gezondheid van vrouwen. Er zijn mogelijkheden voor behandeling, maar die kunnen pas worden vastgesteld als we meer weten over het syndroom van shedding. Als u zwanger bent, in de toekomst zwanger zou kunnen worden, of een aangetast immuunsysteem heeft, loopt u mogelijk een groter risico als u in de nabijheid bent van recent gevaccineerde mensen. Op dit moment lijkt het er echter niet op dat normale activiteiten zoals winkelen of buiten zijn in de buurt van anderen een risico voor u vormen.
https://www.frontnieuws.com/shedding-zijn-de-gevaccineerden-schadelijk-voor-de-ongevaccineerden/
