Gedichten
Gedichten,
geschreven door ouders en kinderen
https://www.terechtbezorgdeouders.nl/gedichten.htm
Geen idee wie ze is, want ze spiegelt
Ziet dwars door de anderen heen
Anderen kijken in haar en ze schrikken:
Hun spiegelbeeld kijkt zo gemeen
Ze hadden gehoopt er de mooiste te vinden
De schoonste van heel het land
Maar ze zien iets gewoons, met veel licht en veel donker
Snel doen ze haar aan de kant
Het liefst zouden zij nu die spiegel verstoppen
Ver weg in een donkere hoek
“Er is iets echt niet met die spiegel in orde”
Ze gaan naar een ander op zoek
De spiegel die blijft, tot hun grote frustratie
Ze moeten haar elke dag zien
Ze doen of ze lucht is en kijken naar elders
Ze zuchten en tellen tot tien
Af en toe kunnen ze haar niet ontwijken
En zien weer hun spiegelbeeld
Zo anders dan zij het zich hadden gewenst
“Die spiegel, ze liegt en ze steelt
Er is iets niet helemaal goed met die spiegel
We gooien haar stuk met een steen”
Maar nu is het drama compleet want de scherven
Die blijven, gebroken, aaneen
Kijken zij nu in de spiegel dan zien zij
Zichzelf in honderdvoud
Opnieuw zien zij stukken lood of oud ijzer
Daar waar zij hoopten op goud
Er moet iets gebeuren, ze nemen een inktpot
En verven de spiegel zwart
Nu is ze een spiegel zonder bestemming
Een masker, ver weg van haar hart
Hoe kan zij ooit weer haar glans herwinnen
Gebroken, met vlekken besmeurd?
Vergeet zij misschien wie zij was voor zij stukging
En wat er met haar is gebeurd?
Franca van de Peppel
In tranen geschreven, na het lezen van jullie gedichten
Op mij 34ste voor het eerst in mijn leven, sinds enkele maanden, gelukkig
——————————————————————————–
Is het normaal dat een kleuter niet naar school wil gaan
Dat hij het gevoel heeft alleen te staan
Is het normaal dat hij gekleineerd wordt, elke dag
Dat hij met een traan uit school komt in plaats van met een lach
Is het normaal dat de juffen het allemaal beter weten Dat zij onze ervaringen en hulpkreten na het aanhoren gewoon vergeten
Is het normaal dat een kleuter zijn vertrouwen in school verliest
Dat hij de thuissituatie boven die van zijn klas verkiest
Is het normaal dat door de ontkenning van school hij niks meer doet
Dat hij niet verder mag gaan, maar zich aanpassen moet
Is het normaal dat een kleuter zich bewust is van zijn onmacht
En zich dan maar in elke situatie gedraagt zoals men van hem verwacht
Is het normaal dat een kleuter geen onbezorgde kleutertijd beleeft
En zich gedwongen in een weinig inspirerende omgeving begeeft
Ik zeg NEE, dat is niet normaal
Maar ik hoop dat het einde van dit verhaal
Er toch een is met heel veel licht
Dan schrijf ik volgende keer een positief gedicht!
een moeder.
——————————————————————————–
Drijfzand,
Jij erin, tot je nek al weggezakt.
De leraren aan de kant,
Doen niets om je te redden.
Eén draait zich om en loopt weg,
Een ander gooit een kei naar je hoofd en lacht.
Drijfzand,
Jij erin, al tot je ogen weggezakt.
Ogen die mij smekend aankijken,
Mama, help me toch!
Waarom helpt niemand mijn kind?
Waarom moet ik zo alleen en machteloos
Toekijken hoe hij verzuipt?
Dit mooie kind,
Bezig zichzelf kwijt te raken.
Dit mooie kind,
Dat ik uit het leven weg zie glippen.
Ik kan het niet meer aanzien,
Ik duik hem achterna.
Ik laat hem niet alleen.
(NB.: Hulp weigeren aan iemand in levensgevaar is strafbaar).
Monique.
——————————————————————————–
Kameleon
Kind in de jungle
Al zo vaak “ver van huis”
Je hart moeten verlaten
Je voelde je niet thuis
Op school was juf een slang
Je klasgenootjes beren
En jij kameleon
Zij konden van jou leren
Een meisje met wijsheid
Maar zo slecht begrepen
Steeds werd je aangevallen
En naar je keel gegrepen
Voor jou ging niets vanzelf
Je moest er steeds voor vechten
Soms maakte je stiekem al rekenwerk
Want jij had ook je rechten
Als kleuter werd je uitgejouwd
Door de gorilla’s om je heen
Nu ben je al een meid van elf
En zeven jaar alleen…
Ze blijven zeggen: “moeten”
En nooit eens is het mogen
De school voor jou is “léven”
Heb dat dan maar voor ogen
Laat nu maar gaan die kleuren
En wees een regenboog
Houd vast de liefde voor jezelf
Nooit meer kameleon.
Noël.
——————————————————————————–
Waarom
Waarom heeft mijn zoontje van zes
het nou zo moeilijk in de les
hij kan het allemaal al lang
en juist dat maakt hem zo bang
want dat is vast niet wat de juf wil
dus houdt hij zich maar stil
hij zegt zelf niet wat er is
en wacht tot ik vraag wat is er mis
dan voel ik de bui al hangen
en hij zegt vol verlangen
mama ik wil niet hoogbegaafd zijn
want dat is helemaal niet fijn
om mijn antwoord voel ik me schuldig
jongen, we moeten wachten, heel geduldig
de juf weet ook niet goed
wat ze met deze situatie moet
het duurt allemaal zo lang
en wij moeten maar wachten, bang
bang voor wat er komen gaat
want dan is het misschien al te laat
Mariska.
——————————————————————————–
scholen sla toch eens geen flater,
ga met z’n allen naar de psychiater.
Zodat onze kinderen kunnen groeien
Of is dat iets dat jullie niet kan boeien?
Marian
——————————————————————————–
snel
eindelijk in verwachting
eindelijk een zoon
eindelijk een jaar
eindelijk praten
eindelijk lopen
eindelijk naar school
eindelijk ?
snel naar de juf
snel naar huis
snel doorhebben
snel verdrietig
snel teleurgesteld
snel onherstelbaar
beschadigd
Tineke
——————————————————————————–
Ben maar een kind wat heb ik misdaan,
Zelf niet gevraagd om mijn bestaan,
Velen zijn van mening dat er van alles mis met mij is,
Terwijl ik hulpeloos en spartelend in troebel water vis.
Veroordeeld door een maatschappij die mij nooit zal begrijpen,
Zal ik op mijn manier iedereen de hand blijven reiken.
Gedachten zijn anders, rusteloos nooit moe, om mij heen de grote wereld,
Deze voegt telkens weer ondragelijke pijn aan mijn kinderzieltje toe.
Spelen zou ik willen net als andere kinderen vrij, zo puur,
Het wil niet lukken, wordt geweerd, lijkt wel een niet te doorbreken muur.
Toekomstmuziek bestemd voor een ander die glijdt in het spoor van het verwachte,
Klinkt voor mij niet hetzelfde, melodieën komen voort uit je eigen gedachte.
Bewust kwaad heb ik nooit willen doen GOD kan dit getuigen,
Met een rein en eerlijk geweten durf ik aan HEM te vragen zich over mijn voortbestaan te buigen.
Dit gedicht vertelt over een kind dat niet de juiste en bedoelde begeleiding vindt.
Ira
——————————————————————————–
Het Lage land, 5 december 2003
Vorig jaar schreef ik deze dicht,
Echter ik kreeg geen enkel bericht.
Na een ongelijke strijd van vier jaar
Had de school het voor elkaar.
Een onschuldig kind werd door school geschuwd
Zonder pardon de afgrond ingeduwd
Niemand maakt het iets uit.
Het interesseert de mensen geen fluit.
Nederland het land van de normen en waarden
Kan kinderen met talent niet aanvaarden
Daarom moeten deze kinderen kapot
Men behandeld men ze als een stuk oud vod
Duizenden kinderen met talent worden zo al jarenlang ontkend.
Wie o wie neemt eindelijk de verantwoordelijkheid
En komt op voor deze minderheid.
Hoeveel jaren moet het nog duren,
In welk jaar is het niet langer nodig een gedicht te sturen?
Deze moeder heeft slechts één eis,
Invulling van het recht op passend onderwijs.
Moeder van vier kinderen die het kennelijk niet waard zijn passend onderwijs te krijgen.
Ineke
——————————————————————————–
Kameleon
Kind in de jungle
Al zo vaak “ver van huis”
Je hart moeten verlaten
Je voelde je niet thuis
Op school was juf een slang
Je klasgenootjes beren
En jij kameleon
Zij konden van jou leren
Een meisje met wijsheid
Maar zo slecht begrepen
Steeds werd je aangevallen
En naar je keel gegrepen
Voor jou ging niets vanzelf
Je moest er steeds voor vechten
Soms maakte je stiekem al rekenwerk
Want jij had ook je rechten
Als kleuter werd je uitgejouwd
Door de gorilla’s om je heen
Nu ben je al een meid van elf
En zeven jaar alleen…
Ze blijven zeggen: “moeten”
En nooit eens is het mogen
De school voor jou is “léven”
Heb dat dan maar voor ogen
Laat nu maar gaan die kleuren
En wees een regenboog
Houd vast de liefde voor jezelf
Nooit meer kameleon.
Noël.
——————————————————————————–
Nobody knows,
Nobody knows, who I really am.
Allways I hide inside myself
Nobody knows, the sadness in my life..
Nobody will ever understand my sadness..
Nobody, Untill the day..
I will no longer hide myself
I will be myself,
They need to accept me the way I am!
Mieke
——————————————————————————–
Het is bijna kerst en de geboorte van Jesus is de reden voor dit feest,
Staan wij er ook nog even bij stil hoeveel ellende hierna voor dit kind is geweest?
Wij willen u vragen te bedenken dat ook de nieuwe generatie kinderen hiermee te vergelijken valt,
Zij zijn anders vragen om herziening van het bestaande worden veroordeeld en geweerd door een maatschappij die de vuisten balt.
Ook Jezus heeft een lange weg moeten gaan om vooroordelen en angsten voor het nieuwe te verslaan.
Geofferd door zijn eigen vader blijft het gedachtegoed tot op heden nog bestaan.
Vele kinderen zijn nu geboren behorend tot een nieuwe tijd,
ondergaan steeds meer ellende, voeren dagelijks onwetend een bittere strijd.
Met een beetje meer begrip en een aangepaste manier van leren,
zullen ook nieuwe tijdskinderen de maatschappij niet meer weren.
Gedwongen onderwijs dat niet van heden blijkt te zijn,
veroorzaakt kneuzingen en wonden gepaard met veel zielenpijn.
Verbannen door onwetendheid en onwil, vaak meteen
Wie zonder schuld is werpe de eerste steen.
Het verdriet van elk kind opzettelijk toegevoegd niet gerespecteerd in zijn eigenwaarde,
vermindert het respect en vertrouwen in ieder mens op deze aarde.
Geschreven in de BIJBEL en door iedereen vernomen,
zei Jesus, laat de kinderen tot mij komen.
Kinderen zijn de toekomst, kinderen eerst,
maar voor de maatschappij belangrijke, intelligente kinderen worden door de middelmaat beheerst.
Zolang onrechtvaardigheid regeert zullen deze kinderen onbuigzaam blijven
veel socialer opgevoed met normen en waarden dan gedacht,
zullen zij diegenen zijn die saamhorigheid hoog in het vaandel dragen zonder gebruik van onacceptabele macht.
Naastenliefde is de kerstgedachte.
Daaronder vallen niet alleen diegenen die voldoen aan het verwachte.
Ira
——————————————————————————–
Vorig jaar zond ik dit gedicht.
Hij was aan een verantwoordelijke instantie gericht.
Tot op heden niets gehoord
Daarom zet ik deze actie voort.
Het lage land, 5 december 2002
Deze moeder is ten einde raad, en ze wordt nu toch echt een beetje kwaad,
Het verdient toch geen betoog, Dit kind hoeft niet naar de psycholoog
Deze moeder vraagt alleen of u weet,
Waar kan haar zoon leren op de manier waarop hij recht heeft.
Volgens het Ministerie van OC en W
Moeten wij ouders met jullie in zee.
Daarom herhaal ik nog een keer mijn vraag
Ik verwacht een echt antwoord, zodat ik niet meer klaag.
Vriendelijke groeten.
Van een terecht bezorgde moeder.
——————————————————————————–
Jij en ik zijn lastig,
Jij en ik zijn anders,
Anders dan and’ren
En toch,
Toch zijn we hetzelfde..
Naar school gaan,
Is er niet bij voor mij!
Ik word ziek,
En had nooit iemand aan m’n zij..
Nu heb ik je gevonden
Een goeie school!
Helaas,
Dit mocht maar 1 jaar duren…
Nu, ik zit thuis,
Studeren, kan ik niet meer..
Begin te huilen, te gooien met dingen..
Alleen al bij het woord..
Later, Ik wil rechter worden..
Probleem, studeren gaat niet meer!
Ik maak mezelf ziek..
Mieke
——————————————————————————–
Een klompje goud.
Soms is het moeilijk te geloven
Dat God van je houdt
Dat jou leven in zijn handen ligt
Als een kompje goud
Dat hij hiervan een sieraad maakt
Zo waardevol, zo puur
Dat het zal gaan schitteren
voor levenslange duur
Dat het licht zal geven
Waar het donker is
Aan hen die dit ontberen
Zal verlichten hun gemis
Soms is het moeilijk te geloven
Dat zo’n klompje goud
In de hand van God
Ook joú leven is.
Monique Onderwater
——————————————————————————–
Hoe je het ook went of keert,
Deze moeder heeft geleerd,
Scholen niet te vertrouwen,
je kunt op hun niet bouwen.
Als wij allen nu eens accepteren,
dat wij van deze kinderen veel leren,
Dat wij rijker zijn dan rijk,
Lieve mensen geef is blijk
Van een zak vol Begrip en mededogen
Voorkom dat ouders worden voorgelogen,
Belazer nu eens niet de kluit,
kom er een keer eerlijk voor uit
kinderen met talent,
Worden eindelijk erkent!!!
Mijn kinderen verdedig ik te vuur en zwaard,
Helaas gaat dat gepaard,
met slapeloze nachten,
hetgeen je kunt verwachten,
Als kinderen met talent,
niet als zodanig worden (h)erkent!
Marian Post
——————————————————————————–
6 jaar oud en twee scholen gehad
welke school is de volgende op mijn pad
niemand vraagt wat ik nu wil
telkens weer een conflict of meningsverschil
waarom willen ze op school niet begrijpen
dat ik me verveel en dus maar mijn punten ga slijpen
het enige wat ik wil is leren
het enige dat ze proberen is mij bekeren
waarom mag ik niet leren op mijn manier
heel simpel, mijn manier interesseert ze geen zier
ik hoop dat ze me op school ooit gaan begrijpen
want het voelt langzaamaan alsof ze mijn keel dicht knijpen
word constant geremd in mijn doen en laten
ze proberen me net als alle andere schapen te laten blaten
maar ze krijgen me er niet onder
want ik ben best bijzonder
niet omdat ik een hb’er ben
maar omdat ik mezelf goed genoeg ken
ze krijgen me echt niet klein
want wat er ook gebeurd ik zal gewoon mezelf zijn
Bijanca
——————————————————————————–
HB-ZIJN ÍS GEEN IDEAAL
Door isolatie opgesloten
door eenzaamheid gekwelt,
leef ik in mijn eigen wereld,
mijn ideale wereld.
Hoe begrijpt een doorsnee iemand
nu de problemen van het hoogbegaafd-zijn?
hoe begrijpt een ‘normaal’ mens
nu mijn opgehoopt verdriet?
Men kan mij niet begrijpen,
en noemt mij alsmaar ‘raar’,
maar ik zie het probleem
van een hoog IQ eigenlijk niet.
Kon iemand maar een einde
maken aan dit vreselijk bestaan,
kon iemand me maar helpen
dit ‘anders’-zijn te doorstaan.
En wees maar zeker:
hb-zijn ís geen ideaal,
er moet nu wat gedaan worden
voor ons allemaal!!
Denise van Elk
——————————————————————————–
Geluk
Geluk in je eentje is niet eerlijk,
Geluk in je eentje is niets waard,
Geluk delen is heerlijk,
Gelukkig zijn er ook zulke mensen op aard.
Veerle
——————————————————————————–
6 jaar oud en twee scholen gehad
welke school is de volgende op mijn pad
niemand vraagt wat ik nu wil
telkens weer een conflict of meningsverschil
waarom willen ze op school niet begrijpen
dat ik me verveel en dus maar mijn punten ga slijpen
het enige wat ik wil is leren
het enige dat ze proberen is mij bekeren
waarom mag ik niet leren op mijn manier
heel simpel, mijn manier interesseert ze geen zier
ik hoop dat ze me op school ooit gaan begrijpen
want het voelt langzaamaan alsof ze mijn keel dicht knijpen
word constant geremd in mijn doen en laten
ze proberen me net als alle andere schapen te laten blaten
maar ze krijgen me er niet onder
want ik ben best bijzonder
niet omdat ik een hb’er ben
maar omdat ik mezelf goed genoeg ken
ze krijgen me echt niet klein
want wat er ook gebeurd ik zal gewoon mezelf zijn
——————————————————————————–
Nobody knows,
Nobody knows, who I really am.
Allways I hide inside myself
Nobody knows, the sadness in my life..
Nobody will ever understand my sadness..
Nobody, Untill the day..
I will no longer hide myself
I will be myself,
They need to accept me the way I am!
Mieke
——————————————————————————–
Op een mooie zomerdag werden wij verblijd
met de geboorte van een prachtige meid.
Met haar prachtige grote heldere ogen keek zij rond
Lichamelijk en geestelijk heel gezond.
Toen ging ze naar de peuterspeelzaal.
Maar o, wat vond ze het daar een kabaal.
De kinderen wilden niet met haar spelen
En zij begon zich ontzettend te vervelen
ze werd geslagen geschopt en gebeten.
Wij zullen dit nooit meer kunnen vergeten
Een meisje van pas twee
Telt nu in de wereld al niet meer mee.
Mamma ben ik dan niet lief?
Laat dit stoppen alsjeblief!
Na een aantal vruchteloze gesprekken
Moesten wij een conclusie trekken
Op de peuterspeelzaal was het niet pluis
Onze dochter bleef gezellig thuis.
Toen werd ze vier
ze ging naar school met veel plezier.
Aanvankelijk had ze veel vriendinnen
De juffrouw wist altijd iets leuks te verzinnen.
Maar wij gingen elders wonen
Toen begon opnieuw het honen
Op deze nieuwe school
Heette ze voortaan de mongool
Meester vraagt vind je het leuk dat je ouders steeds bellen?
Nee? Dan moet je thuis maar niets meer vertellen.
Onze dochter werd zeer depressief
Had het leven niet meer lief
Hulp vragen beantwoorde men niet
Het deed ons enorm veel verdriet
Alle ellende drukte zwaar op onze schouders
Het was de schuld van de ouders.
Er werd gesproken over dit gezin dat wel
Die kinderen zitten niet goed in hun vel.
Moeder moet de zorgen een staken
De kinderen zelfstandiger maken
Op een dag las de moeder een boek
Ze was naar een antwoord op zoek.
Hoogbegaafd? Ontwikkelingsvoorsprong?
Ergens luidde een gong
De kinderen moesten getest op kosten van de ouders
Er viel een zware last van hun schouders
Eindelijk een oplossing zo dachten zij
Eindelijk keert het tij.
Maar wat niemand ooit zou verwachten
Is dat de mensen hoogbegaafdheid verachten.
Dat Nederland voor vele duizenden hoogbegaafde kinderen
Nederland het land van normen en waarden
Kan hoogbegaafde kinderen niet aanvaarden
Liever slimme mensen uit een ander land.
Liever zet een hoogbegaafd mens aan de kant.
ineke
——————————————————————————–
Ik wou dat alle leerkrachten
net even wat verder dachten
want ook zijn kinderen nog klein
zij voelen toch de pijn
van het niet accepteren
dat ze goed kunnen leren
Dat leerkrachten ze niet begrijpen
en ze hun gedachtenkraan moeten dichtknijpen
want dan zijn ze niet als de anderen
en leerkrachten willen dat veranderen
Ook al ben je vier
en maak je in de kleuterklas plezier
wil niet zeggen dat je blij bent
omdat je je eigen ik schend
Want niemand mag van jou weten
dat je je met een veel hogere groep kan meten
en dat leerkrachten over jou beslissen
dat je taal en rekenen kan missen
je kennis met niemand mag delen
omdat je in een kleuterklas MOET spelen
Marianne Kemmer
——————————————————————————–
Kinderen worden uit liefde geboren
als ouders voedt je ze op naar behoren
Hun capaciteiten liggen in de genen vast
je kiest de opleidingen die bij ze past
Helaas loopt het niet altijd zoals je wilt
iedereen raakt dan algauw uptilt
Ze blijken hoogbegaafd te zijn
en dat geeft helaas erg veel pijn
Ze krijgen dat met de geboorte mee
je kan het niet aanleren, oh nee
Toch wordt dat veel gedacht in het onderwijs
ik zeg het je ze zijn daar echt niet wijs
Voor kinderen onder de maat doen ze veel
ik erger me daaraan groen en geel
Werken op een gehandikaptenschool leert mij
voor hun welbevinden leggen ze alles opzij
Terecht alles eruit halen wat er in zit
geeft later meer mogelijkheden, meer pit
Waarom dan niet kinderen uit hoogbegaafdenland
er zijn al zovelen onder hun gestrand
Ziek thuis, zelfs helemaal uit het onderwijs
Den Haag vindt dat kennelijk “normaal”, dat gespuis
Wanneer gaan daar eindelijk de ogen open
we willen niet langer alle instanties aflopen
Om onze HB kinderen gelukkig te laten opgroeien
moeten ze daar nu maar eens geld laten vloeien
In 2004 nog steeds een ondergeschoven kind
he Balkenende jij staat toch aan het bewind
Laat eens zien dat je deze kinderen wat gunt
dan scoor je bij de verkiezingen wel weer een punt
Deze kinderen zullen je eeuwig dankbaar zijn
zij verdienen ook een leven zonder pijn.
Paula
——————————————————————————–
Geluk
Geluk in je eentje is niet eerlijk,
Geluk in je eentje is niets waard,
Geluk delen is heerlijk,
Gelukkig zijn er ook zulke mensen op aard.
Veerle Kersch
——————————————————————————–
Mijn hobby is niet het dichten
maar ik ken wel mijn plichten
in het belang van het hoogbegaafde kind
geven wij zo weer een duidelijke hint
een ieder moet nu maar eens beseffen
welke zware tol zij heffen.
van hen met een talent
voor wie het maar niet went
om hele dagen te moeten wachten
voor dat wij zij reeds lang geleden al bedachten.
ook zij hebben recht op een ononderbroken ontwikkeling
maar helaas komt het nu neer op een aaneenschakeling
van allerlei lessen en herhalen
waarvan je gedachten gaan dwalen
ongeinteresseert
is dan de zoveelste sneer….
Petra
