Baby’s en liefde die zij nodig hebben

Geïnstitutionaliseerd kind
dat met zijn hoofd
en lichaam schommelt

In isolatie opgegroeid aapje
dat met zijn hoofd
en lichaam schommelt

 

De Time Life documentaire “Rock A Bye Baby” beschrijft de invloed van verschillende praktijken in de omgang met zuigelingen, en de opvoeding daarvan, op de emotionele ontwikkeling, zowel bij mensen als bij apen.

In den beginne, het is bekend dat het eerste contact van het kind met de moeder de eerste sociaal-emotionele interactie is die het kind beleeft, en welke de grondslag legt voor zijn latere gedrag. We hebben ontdekt dat sociale dieren die van hun moeder geïsoleerd opgroeien, en die geen voedende lichamelijke affectie ontvangen, een zware depressie ontwikkelen en aan een dergelijke onthouding kunnen overlijden. Bovendien kan een isolatie van een zuigeling die tot zintuiglijke uithongering lijdt tot ontwikkelingsstoringen in de zich nog ontwikkelende hersenen leiden. Deze feiten tonen aan dat moederliefde een neurologische basis heeft en essentieel is voor het leven.

Vervolgens worden we geïntroduceerd met Harry Harlow’s experimenten met surrogaat moeders, welke aangetoond hebben dat een aapje dat alleen, zonder moeder of andere aapjes, opgroeit, de voorkeur geeft aan een met stof beklede namaak ‘moeder’ zónder melk, boven een ‘moeder’ van kippengaas mét melk, zélfs als het honger heeft!

Ze klampen zich zelfs vast aan hun met stof beklede houten surrogaat moeders als ze angstig zijn, en beleven dezelfde emotionele stress die andere sociale dieren beleven als ze van hun surrogaat moeder gescheiden worden. Deze experimenten tonen aan dat de noodzakelijke behoefte aan een liefdevolle relatie (in dit geval gesuggereerd door het “bont”) zelfs sterker is dan de behoefte aan voedsel, zelfs als het dier hongerig is. Daarom kan men stellen dat liefdes-honger sterker is dan voedsel-honger.

Harlow’s experimenten zijn een onderdeel van de meeste psychologie studieboeken hedendaags.

De bij uitstek grootste bijdrage aan de kennis van het moeder-kind scheidings syndroom werd geleverd door Drs. William Mason en Gershon Berkson in hun schommelende surrogaat moeder experimenten, waarbij het belang van het bewegen van het lichaam van het kind door de moeder (vestibulaire-cerebrale stimulatie) bij de moeder-kind bonding gedocumenteerd werd. Apen die alleen, zonder andere apen, in een kooi opgesloten waren, die in een ruimte hing met andere apen, en waar een onbewegelijke stoffen surrogaat moeder aanwezig was, werden vergeleken met apen die onder verder identieke omstandigheden een schommelende surrogaat moeder hadden. De apen die met de onbewegelijke surrogaat moeder opgroeiden ontwikkelden al de afwijkingen die in isolatie opgroeiende apen ook vertoonden, zoals – depressies, sociaal terugtrekken, aversie tegen aanraken, stereotypisch schommelen met het lichaam en chronisch aan tenen en penis zuigen, zelfverminking en pathologisch geweld bij het jeugdig en volwassen dier.

De zuigeling aapjes die opgroeiden met de schommelende namaak moeders ontwikkelden zich normaal, met slechts licht stimuli-zoekend gedrag, i.e. duimzuigen. Depressies, sociaal terugtrekken en het zich onttrekken aan aanrakingen waren afwezig bij de apen die met de schommelende surrogaat moeder opgroeiden.

Er zijn goede redenen te bedenken waarom peuters en kleuters er naar streven om door hun vader of moeder gedragen te worden en waarom ze het heerlijk vinden om door hen in slaap gewiegd te worden.

James W. Prescott’s experimenten zijn veel minder breed bekend. Terwijl de baanbrekende onderzoeken van Drs. Mason en Berkson het belang interpreteerden van het bewegen van het lichaam van zuigelingen in een sociale context, was de ontwikkelings neuropsycholoog Dr. Prescott bezig de neurobiologische mechanismen die daaraan de grondslag lagen te onderzoeken. ¹.

Dr. Prescott lanceerde daarop een reeks hersen/gedrags onderzoeken, samen met diverse collega’s, om het effect in kaart te brengen van het verlies aan moederliefde op de structurele en functionele ontwikkeling van de hersenen. Deze studies documenteerden zowel structurele afwijkingen in de hersencellen als functionele afwijkingen.².

Onderzoeken die Dr. Selma Fraiberg deed met kinderen met aangeboren blindheid gaven aan dat als deze blinde kinderen voldoende lichamelijke contacten en bewegings stimulatie van hun ouders kregen ze normaal emotioneel-sociaal gedrag ontwikkelden. Deze effecten worden dramatisch geportretteerd in de film “Rock a Bye Baby”. Zo ook de onderzoeken van Dr. Mary Neal, die een schommelend bekken ontwikkelde voor vroeggeboren baby’s. De vroeggeboren baby’s aan wie deze simulatie van lichamelijke beweging gegeven werden vertoonden een versnelde neurale ontwikkeling, zoals weerspiegeld in hoofdbewegingen, kruipen, en grijp en andere reflexen. Deze zuigelingen kwamen sneller op gewicht, hadden minder gezondheidsproblemen en werden eerder uit het ziekenhuis ontslagen dan de baby’s die deze behandeling moesten ontberen.

Ondanks de duidelijk positieve effecten van auto-bewegende incubators op de gezondheid van vroeggeboren baby’s, zoals aangetoond door Dr. Neil, zijn zulke incubators niet in gebruik in Amerikaanse ziekenhuizen. De noodzaak van het bewegen wordt meestal over het hoofd gezien bij de meeste moderne zuigeling klinieken, en de nieuwgeboren baby’s worden nog steeds op stilstaande matrassen gelegd.

“Rock A Bye Baby” documenteert ook hoe een geïnstitutionaliseerd kind van zes maanden met een lichamelijke achterstand deze achterstand kan inlopen wanneer het met een liefdevolle substituut moeder een intense één op één relatie kan aangaan. Hoe langer het kind dit moet ontberen, en hoe later een moeder substituut beschikbaar is, des te minder is de schade herstelbaar.

Het onderzoek van Dr. Rosenblum toont tenslotte aan dat er verschillende opvoedings stijlen zijn bij verschillende apen. Terwijl de franje-apen (Macaca radiata) de gewoonte hebben van moederfiguur te wisselen zonder jaloezie, en moederloze kinderen te adopteren, delen de ‘beruk’ moederapen (Macaca nemestrina of varkensstaart-aap) hun kroost niet met andere apen, en is de moeder-kind band extreem sterk en bezitterig. De franje-apen kinderen tonen geen stress als ze van hun moeder gescheiden worden, omdat ze onmiddellijk door andere apen geadopteerd worden. Dit is niet het geval met de jonge varkensstaart-apen die, wanneer ze alleen bij andere varkensstaart moederapen gelaten worden, gelijk geagiteerd en depressief worden zolang als de scheiding van hun moeder voortduurt.

Zie deze website:

http://www.violence.de/tv/rockabye-n.html

En dan te bedenken dat men hun spruitje direct na geboorte al overhevelt naar een kinderdagverblijf…
Vaag,..ik snap dit dus niet. Zal mijn kwart Italiaanse bloed zijn…