Klokkenluider John Perkins onthult geheim wereldrijk

Klokkenluider John Perkins onthult geheim wereldrijk [16 min. Versie]

 www.kla.tv/15668 

De Verenigde Staten zijn sinds de Tweede Wereldoorlog uitgegroeid tot een wereldmacht.

Dit blijkt onder meer uit het feit dat de Verenigde Staten ongeveer 95% van de buitenlandse militaire bases wereldwijd exploiteert met ongeveer 1.000 bases.

De Verenigde Staten zijn ook wereldwijd dominant in economisch beleid.

Maar niet alleen de Amerikaanse regering, maar ook de financiële elite heeft de afgelopen eeuw een mondiaal rijk opgebouwd.

Dit is echter niet zichtbaar voor het grote publiek, maar de macht ervan is veel groter dan die van de Verenigde Staten.

Dit financiële imperium dat op de achtergrond opereert, is in wezen gebaseerd op drie pijlers:

De eerste pijler is het wereldwijde centrale banksysteem.

Centrale banken zijn verantwoordelijk voor het monetaire beleid in een land of valutagebied. Het is belangrijk om hier te begrijpen dat bijna alle centrale banken van de wereld geen overheidsinstellingen zijn, maar banken in particuliere handen, die bijna allemaal worden gecontroleerd door de familie Rothschild.

Dit stelt de financiële elite in staat economische crises te veroorzaken in één land of wereldwijd. Tot dusver hebben slechts vier landen deze controle kunnen omzeilen.

-Het zijn Cuba, Noord-Korea, Iran en Syrië!

Zo werden in 1920 de bankencrisis in de VS, in 1929 de Amerikaanse financiële crisis en ook de financiële crisis van 2008 veroorzaakt door de Amerikaanse centrale bank FED.

-Evenzo raakten Rusland en Argentinië in 1998 in een diepe economische crisis door het monetaire beleid van hun centrale bank.

-Bij al deze crises profiteerde alleen de financiële elite, wat hun macht en rijkdom enorm deed toenemen.

De tweede pijler is het IMF van het Internationaal Monetair Fonds.

Behalve zeven landen (inclusief Cuba en Noord-Korea) zijn alle landen ter wereld lid van het IMF.

Door de extreem hoge schuldenlast van de overheidsbudgetten wereldwijd zijn de meeste landen nu afhankelijk van leningen van het IMF.

Dit is de enige mogelijke geldschieter voor landen in financiële moeilijkheden.

Om dergelijke leningen te verkrijgen, handhaaft het IMF echter rigoureuze bezuinigingsmaatregelen om de schuld voor zichzelf en internationale banken terug te betalen.

Daartoe grijpt het diep in in de soevereiniteit van staten, waardoor ze hun financiële, economische en politieke onafhankelijkheid verliezen.

De gevolgen zijn: ontbering en ellende voor de bevolking en hoge winsten voor internationale investeerders.

De derde pijler van dit rijk is de Amerikaanse regering. Volgens de onthullingen van voormalig NSA-agent John Perkins dient het Amerikaanse beleid de belangen van internationale bedrijven. Aangezien de bedrijven worden gecontroleerd door de financiële elite, is de Amerikaanse regering praktisch hun handlanger.

Vanwege de economische en militaire macht van de Verenigde Staten werden de landen van de wereld systematisch gedwongen zich te onderwerpen aan de belangen van de financiële elite.

Presidenten die bijvoorbeeld de macht van het bedrijfsleven inperken ten voordele van hun eigen volk, hun land beschermen tegen uitbuiting of de onafhankelijkheid van hun centrale bank wensen te behouden, werden vermoord bij geheime Amerikaanse inlichtingenoperaties, uit hun ambt gezet of openlijk door een VS geduwd Militaire interventie ontkracht.

Sinds 1949:

 In Iran, Guatemala, Laos, Zuid-Vietnam, 2x Dominicaanse Republiek, Brazilië, Bolivia, Indonesië, Griekenland, Chili, Peru, Haïti, Georgië, Kirgizië en Oekraïne vonden 16 regeringsvernietigingen plaats.

 Daarnaast 11 militaire interventies om de huidige regering omver te werpen in Cuba, Grenada, Panama, Nicaragua, 2x Irak, Joegoslavië, Kosovo, Afghanistan, Libië en Syrië.

36 moorden of poging tot moord op buitenlandse leiders en hogere leiders zijn ook gepleegd.

Namelijk in Korea, 4x Panama, Indonesië, China, Noord-Korea, Filipijnen, India, Egypte, Cambodja, 3x Irak, Costa Rica, Haïti, Congo, 2x Dominicaanse Republiek, 2x Cuba, Zuid-Vietnam, Burundi, Frankrijk, Chili, Zaïre, Jamaica , 2x Libië, Ecuador, Iran, Marokko, 2x Nicaragua en Libanon.

Hetzelfde patroon is ook te zien in de huidige crises tussen de VS met Venezuela, Noord-Korea, Cuba en Iran.

Omdat deze regeringen internationale bedrijven geen toegang verlenen tot de middelen van hun land.

De centrale banken van Noord-Korea, Cuba en Iran staan ​​nog niet onder controle van de Rothschilds.

Daarom zullen deze conflicten – zoals de Amerikaanse conflicten met Afganistan, Irak en Libië, waarvan de banken ook onafhankelijk waren vóór de Amerikaanse interventie – waarschijnlijk niet worden beëindigd totdat de bestaande regeringen worden omvergeworpen en vervangen door marionettenregeringen.

Op basis van deze verbindingen kan worden aangenomen dat veel toekomstige conflicten, omverwerpingen van de regering en ook elke economische of financiële crisis de kenmerken van de internationale financiële elite draagt. Kijk nu naar de bekentenis van de voormalige economische moordenaar en agent van de Amerikaanse buitenlandse inlichtingendienst,

John Perkins:

De geboorte van de “Economic Hit Man” – in het Duits: de “Economic Killer”

Wij – de economische moordenaars – waren verantwoordelijk voor het creëren van het eerste echt wereldwijde rijk.

En we werken op veel verschillende manieren.

Maar: misschien wel de meest gebruikelijke manier is om een ​​land te identificeren dat over middelen zoals olie beschikt en vervolgens een grote lening voor dat land aan de Wereldbank of een van haar zusterbedrijven te verstrekken. Maar het geld gaat eigenlijk niet naar dit land.

In plaats daarvan is het aan onze bedrijven om infrastructuurprojecten in dit land op te zetten.

Elektriciteitscentrales, industriegebieden, havens – dingen die een paar rijke mensen in dit land ten goede komen. Naast onze bedrijven. Deze voordelen helpen de meeste mensen niet echt. Deze mensen blijven echter het hele land met rust om de enorme schuld te dragen.

De schuld is zo hoog dat u deze niet kunt terugbetalen. Het maakt deel uit van het plan – u kunt het niet terugbetalen.

En daarom zullen wij, economische moordenaars, te zijner tijd naar hen terugkeren en zeggen: “Je bent ons veel geld schuldig, je kunt je schulden niet betalen, dus verkoop je olie echt goedkoop aan onze oliemaatschappijen.”, “Sta ons toe om militaire bases op te zetten in jouw land “

Of:” Steun ons leger ergens in de wereld, b.v.

Bijvoorbeeld in Irak door uw troepen.

“Of:” Geef ons uw stem bij de volgende VN-verkiezingen. “…

Om hun elektriciteitscentrales te privatiseren en ook hun water- en installatiesystemen te privatiseren en te verkopen aan Amerikaanse bedrijven of andere multinationale bedrijven .

Ze springen dus op als paddenstoelen en dat is zo typerend voor de manier waarop het IMF en de Wereldbank werken.

Ze steken een land in de schulden en de schuld is zo hoog dat ze het niet kunnen afbetalen.

Om hun elektriciteitscentrales te privatiseren en ook hun water- en installatiesystemen te privatiseren en ze te verkopen aan Amerikaanse bedrijven of andere multinationale ondernemingen . Ze springen dus op als paddenstoelen en dat is zo typerend voor de manier waarop het IMF en de Wereldbank werken.  En dan bieden ze aan om die schuld te herfinancieren en meer rente te betalen. En ze eisen: deze “quid pro quo” (Latijn voor “dit voor dat”), die conditionaliteit of “goed bestuur” wordt genoemd – wat in feite betekent dat ze hun middelen, veel van hun sociale voordelen, de nutsvoorzieningen en soms met inbegrip van hun schoolsystemen, hun strafsysteem, hun verzekeringssystemen – aan buitenlandse bedrijven.

Dus het is een dubbele, drievoudige, viervoudige, welke aanval dan ook!

IRAN 1953 Het precedent voor een economische moordenaar begon begin jaren vijftig.

Toen de democratisch gekozen premier Mossadegh in Iran werd gekozen. Hij was de hoop op democratie in het Midden-Oosten en over de hele wereld.

Mossadegh wilde echter dat de buitenlandse oliemaatschappijen de Iraanse olie zo goed zouden betalen dat het Iraanse volk er ook van zou profiteren.

Omdat de Amerikaanse regering dit niet leuk vond, stuurden ze CIA-agent Kermit Roosevelt het land in, die Mossadegh ten val bracht met de hulp van een paar miljoen dollar en deze verving door de VS-vriendelijke Shah.

Omdat dit zo goed werkte, werd deze geheel nieuwe manier opgericht:

de manipulatie van landen en de oprichting van een rijk.

Alleen in de toekomst zou u niet langer aangewezen CIA-agenten het land in sturen, maar particuliere adviseurs zoals John Perkins. Er zijn dus geen problemen voor de regering als ze worden betrapt.

Guatemala 1954

Hetzelfde gebeurde in Guatemala toen Árbenz [Guzman] president was.

Het land werd geregeerd door internationale bedrijven, maar Árbenz wilde het teruggeven aan de mensen.

The United Fruit Company lanceerde onmiddellijk een grote campagne in de Verenigde Staten.

Als gevolg hiervan werden de CIA en het leger ingezet totdat Árbenz uit zijn ambt werd ontslagen.

Ook in Ecuador durfde Jaime Roldós de middelen van het land te gebruiken om zijn eigen volk te helpen.

John Perkins werd vervolgens neergezonden als een van de vele economische moordenaars om van gedachten te veranderen.

Hij dreigde dat hij zou verdwijnen als hij zijn beleid niet zou veranderen. Maar aangezien Roldós weigerde zijn volk te verraden, werd hij vermoord.

In mei 1981 stortte zijn vliegtuig neer en twee van de belangrijkste getuigen hadden een auto-ongeluk voordat ze konden getuigen.

Zo ook in Panama toen Omar Torrijos president was. Hij wilde zijn land echt helpen. John Perkins ‘pogingen tot omkoping mislukken omdat Torrijos erop stond dat zijn land eerlijk moest worden behandeld.

Hij wilde ook de andere Latijns-Amerikaanse landen helpen hun onafhankelijkheid te bereiken.

Na de moord op Roldós verwachtte Torrijos dat hij de volgende zou zijn.

Het was echter belangrijker voor hem om zijn beleid voort te zetten om het Panamakanaal weer in handen van zijn volk te brengen.

Hij stierf ook een maand later in juni 1981 bij een vliegtuigongeluk.

In 1998 werd Hugo Chávez verkozen tot president in Venezuela. Hij verdedigde zich ook tegen de Verenigde Staten.

Hij wilde dat de opbrengst van Venezolaanse olie naar zijn eigen volk zou gaan.

Als gevolg hiervan heeft de CIA in 2002 een staatsgreep gepleegd.

De mensen achter Chávez waren er echter zo van overtuigd dat hij faalde, wat een geweldig moment in de Latijns-Amerikaanse geschiedenis was.

IRAK 2003

Irak is inderdaad een perfect voorbeeld van hoe het hele systeem werkt.

Wij “Economic Hit Men” zijn de eerste verdedigingslinie.

We gaan naar binnen, we proberen de regering te corrumperen en ze ertoe te brengen deze enorme leningen te accepteren, die we vervolgens gebruiken als hefboom om ze in principe te beheersen.

Als we falen, is onze tweede verdedigingslinie het sturen van moordenaars.

En de moordenaars zetten de regering omver of vermoorden ze.

En als dat gebeurt, komt er een nieuwe regering.

Tjonge, ze zullen volgen omdat de volgende president weet wat er zal gebeuren als hij dat niet doet. In het geval van Irak zijn deze twee maatregelen mislukt.

En dus kwamen de aanvallers hem vermoorden.

Dat konden ze niet, zijn bewaking was erg goed.

Hij had tenslotte ooit voor de CIA gewerkt.

Hij werd ingehuurd om een ​​voormalige Iraakse president te vermoorden en faalde.

Maar hij kende het systeem.

Dus stuurden we in 1991 het leger.

En we hebben het Iraakse leger vernietigd.

Op dit punt vermoedden we dat Saddam Hoessein zou komen.

We hadden hem natuurlijk op dit punt kunnen laten doden.

Maar we wilden het niet.

Hij is het soort “sterke man” dat we leuk vinden. Hij controleert zijn burgers. We dachten dat hij de Koerden kon controleren, de Iraniërs binnen hun grenzen kon houden en olie voor ons kon blijven produceren. Dus de “Economic Hit Men” gingen terug in de jaren negentig – tevergeefs.

Dus stuurden we het leger terug en deze keer deden we het werk en sloten het op.

En tijdens het proces hebben we er een paar voor onszelf, onderhandelde zeer lucratieve bouwcontracten voor de wederopbouw van het land dat we praktisch hadden vernietigd.

Dat is best een goede deal als je hele grote bouwbedrijven hebt.

Irak toont de drie niveaus. De ‘Economic Hit Men’ faalden daar, evenals de moordenaars.

En als laatste maatregel werd het leger uitgezonden.

En zo creëerden we een echt rijk, maar we deden het heel, heel heimelijk.

Het is een geheim.

Alle rijken van het verleden zijn gemaakt met de hulp van het leger en iedereen wist dat ze ze bouwden.

De Britten wisten dat ze ze aan het opbouwen waren.

De Fransen, de Duitsers, de Romeinen, de Grieken.

En daar waren ze trots op. Ze hadden altijd een excuus. Zoals de verspreiding van de beschaving, de verspreiding van elke religie, alles in die richting.

Maar ze wisten dat ze het wisten. Wij zijn niet.

De meerderheid van de mensen in de Verenigde Staten heeft geen idee hoe we de vruchten van het geheime rijk kunnen plukken, dat er tegenwoordig meer slavernij in de wereld is dan ooit tevoren. Dan rijst de vraag: nou, als het een rijk is, wie is dan de imperator?

Het is duidelijk dat onze presidenten van de Verenigde Staten geen imperators zijn.

Een keizer is iemand die niet is gekozen, geen beperkte duur heeft en vrijwel niemand rekenschap kan afleggen.

Je kunt onze presidenten dus niet in deze categorie plaatsen.

Maar we hebben iets dat ik zie als equivalent van een keizer. En dat noem ik corporatocratie (matten van bedrijven en politiek), in het Duits bijvoorbeeld de heerschappij van de bedrijven. Corporatocracy is de groep individuen die onze grootste bedrijven leiden.

En ze gedragen zich echt als de heersers van dit rijk. Jij beheert onze media. Ofwel door direct eigendom of reclame. Ze controleren de meeste van onze politici omdat ze hun campagne financieren. Ofwel via de bedrijven of via particuliere donaties die afkomstig zijn van de bedrijven.

Je bent niet gekozen. Je hebt geen beperkte looptijd.

U bent aan niemand verantwoording verschuldigd. En aan de top van de corporatocratie kun je niet met zekerheid zeggen of de persoon voor een privébedrijf of voor de overheid werkt, omdat ze blijven veranderen. Dus je hebt een man die momenteel de president is van een groot bouwbedrijf als Halliburton.

En het volgende moment is hij vice-president van de Verenigde Staten.

Of de president die in de oliehandel zat. En dat is de waarheid, of u nu democraten of republikeinen in dienst neemt. Je hebt dit heen en weer schakelen als door een draaideur. En in zekere zin is onze regering meestal onzichtbaar. En de strategieën worden door onze bedrijven op een of ander niveau geïmplementeerd.

Overheidsstrategieën worden praktisch door bedrijven geleid. En dan worden ze voorgelegd aan de regering en dan worden ze overheidswetten.

Het is een heel vertrouwde relatie. Dit is geen complottheorie of zoiets. Deze mensen hoeven niet bij elkaar te komen en dingen te plannen die ze willen doen.

Ze werken allemaal onder één gemeenschappelijke voorwaarde. En dat is dat ze hun winst moeten maximaliseren.

En ongeacht de sociale en ecologische kosten. En de strategieën worden door onze bedrijven op een of ander niveau geïmplementeerd. Overheidsstrategieën worden praktisch door bedrijven geleid. En dan worden ze voorgelegd aan de regering en dan worden ze overheidswetten.

Het is een heel vertrouwde relatie. Dit is geen complottheorie of zoiets. Deze mensen hoeven niet bij elkaar te komen en dingen te plannen die ze willen doen. Ze werken allemaal onder één gemeenschappelijke voorwaarde. En dat is dat ze hun winst moeten maximaliseren. En ongeacht de sociale en ecologische kosten.

En de strategieën worden door onze bedrijven op een of ander niveau geïmplementeerd. Overheidsstrategieën worden praktisch door bedrijven geleid. En dan worden ze voorgelegd aan de regering en dan worden ze overheidswetten. Het is een heel vertrouwde relatie.

Dit is geen complottheorie of zoiets. Deze mensen hoeven niet bij elkaar te komen en dingen te plannen die ze willen doen. Ze werken allemaal onder één gemeenschappelijke voorwaarde. En dat is dat ze hun winst moeten maximaliseren. En ongeacht de sociale en ecologische kosten. Dit is geen complottheorie of zoiets.

Deze mensen hoeven niet bij elkaar te komen en dingen te plannen die ze willen doen. Ze werken allemaal onder één gemeenschappelijke voorwaarde. En dat is dat ze hun winst moeten maximaliseren. En ongeacht de sociale en ecologische kosten. Dit is geen complottheorie of zoiets. Deze mensen hoeven niet bij elkaar te komen en dingen te plannen die ze willen doen. Ze werken allemaal onder één gemeenschappelijke voorwaarde. En dat is dat ze hun winst moeten maximaliseren. En ongeacht de sociale en ecologische kosten.

 

Belangrijke kost als je de huidige politiek wilt begrijpen!
Zo gaat en werkt het dus!