Harem: mooie slaven die echtgenote van de Sultans wilden worden, studeerden veel
Harem: mooie slaven die echtgenote van de Sultans wilden worden, studeerden veel
Aanvankelijk was het idee van de harem om er slaven in te stoppen. Alles veranderde echter met de komst van Bayazid II. De sultans begonnen voor hun vrouwen te zorgen die zich in de harem bevonden.
De sultans bezochten eerst de harem, waarna de moeder van de sultan de harem binnenging. De sultan, die de troon bezette, verhuisde naar nieuwe kamers. Achter de sultan stond de moeder en vervolgens de vrouw. De slimsten waren echter de meisjes die in de harem woonden. De eunuchen, het hoofd van de islamitische hiërarchie, de grote vizier, waren verantwoordelijk voor hen. De chef was verantwoordelijk voor de veiligheid van de harem.
Waar zocht je meisjes voor een harem? Het antwoord op deze vraag is eenvoudig. De vorsten uit het oosten stuurden hun dochters onafhankelijk naar de harem, in de hoop dat ze de Sultan zouden aantrekken en zijn uitverkorenen zouden worden. Slaven werden gekocht als de meisjes nog maar 5-6 jaar oud waren, ze werden tot volledige volwassenheid gebracht. In de harem gaven ze muziek en dans, en op ongeveer 15-jarige leeftijd werd elk meisje vertegenwoordigd door een vizier. Als het meisje problemen vertoonde, werd de prijs voor haar verlaagd.
Ouders die hun dochter verkochten, documenten ondertekenden, zagen af van de rechten op haar. Mooie slaven die de vrouw van de Sultans wilden worden, studeerden veel. Eerst was het nodig om zich tot de islam te bekeren, dan werd het meisje geleerd de koran te lezen, alleen en samen te bidden. Tot een meisje een vrouw werd, bouwden ze moskeeën samen met haar man.
Slaven van de harem ontvingen dagelijks geld, maar het bedrag was elke keer anders, alles hing af van de nieuwe sultan. Slaven ontvingen geschenken, ze zorgden voor hen, maar als een meisje de regels brak, strafte de sultan haar.
Als de slavin 9 jaar in de harem woonde en geen vrouw kon worden, kon ze hem verlaten. Bij de uitgang kreeg ze een bruidsschat en hielp men ze zelfs met het zoeken naar eenman. Dan kreeg de slaaf een document dat ze vrij was.
Slaven leefden in de gewone en lagere harems. De favoriet van de Sultan bezette de bovenste harem. Vrouwen woonden in paleizen. Als de sultan de nacht met een van de concubines wilde doorbrengen, stuurde hij haar een cadeau. Daarna moest het meisje zichzelf wassen in het badhuis, schone, kleding aantrekken en wachten tot de sultan naar bed ging. Dan ging de slavin de kamer binnen, ging op handen en voeten en kroop naar het bed, pas na een dergelijke actie mocht zij naast de sultan gaan liggen.
Als de sultan tevreden was met de nacht die hij met de slavin doorbracht, stuurde hij haar een geschenk. Het meisje zou een van zijn favorieten kunnen worden. Als de slavin erin slaagde zwanger te raken van de Sultan, werd ze overgeplaatst naar een aantal “gelukkige” harems, soms kon ze een bijvrouw worden, maar het was zeldzaam.
De sluiting van de harems vond plaats bij de laatste Sultan van Mehmed VI Wahid al-Din, toen Turkije verloor in de Eerste Wereldoorlog en werd bezet door de geallieerden.
