Besef
Dat jaren tellen
Je lijf niet meer is wat
Het ooit was
Je ziel veranderd in een goedmoedige zak
Baal hooi
En acceptatie
Je ineens minder
Zeurt of juist meer
Uit angst? Of uit
acceptatie nu kan het?
Dat er doden vallen
in de wereld
jonger zelfs nog dan jij!
En jij zuchtend denkt,…
IK nog niet!
Ik nog niet, wat een geluk
Ervaar ik toch dat ik er nog mag zijn?
Want doodgaan doe je nml zo!
Zonder pardon!
Zo blijkt uit de nieuwsberichten
Zo blijkt uit de verhalen
Waarin mensen zomaar plots
Het leven verlieten
In droom, en douchepartij
Of in ernstige ziekten!
Hoe gelooft men dan nog
in dat wat had moeten zijn?
En dagelijks
Bedenk je nieuwe dingen
Beleef je het zijn
In het wonderlijke levensaanschouwen
Toch soms die angsten van er op eens niet meer zijn!
Rent men weg in werktijden
Autorijden
Muziek en feesterij
had men geen seconde nog over
om de pijn van ons lijdzaam bestaan te beseffen!
Keihard ondenkbaar al die
nonsens die men bedacht
In het levensbeleid
Als het wonder je soms ineens overvalt in een weten
Besef…
Dat wij allen net computertjes zijn
Die met plezier ons leven leven
hopelijk wel
Maar toch!
Soms dat kleine venijn dat om de hoek komt kijken
Onze zielen even neerslaat
In verdriet
In een niet begrijpen
En God ons eventjes verliet
Jaren tellen
Daarom respect voor Hen
Die al deze gedachten al ervoeren
In hun levensjaren
En weten ermee om te gaan!
De weg wordt heus wel gewezen voortaan
Hoe je ook rent of keert!
De weg is recht en krom
Doch ook verweert
Kwam dit ”oudje” nog tegen op mijn pc… wel grappig en waar natuurlijk!
