Chloor, kanker en hartziekten

Het toevoegen van chloor aan drinkwater is een praktijk die begon in de late jaren 1800, en in 1904 was dit de standaard in waterbehandeling. Voor het grootste deel wordt dit proces vandaag de dag nog steeds uitgevoerd. Helaas wordt chloor niet gebruikt omdat het de veiligste of meest effectieve desinfectiemethode is – het is gewoon de goedkoopste. Ondanks al onze technologische vooruitgang, gieten we in wezen nog steeds bleekmiddel in ons water voordat we het drinken. De langetermijneffecten van gechloreerd drinkwater zijn onlangs erkend. Onderzoek uit het verleden heeft aangetoond dat het kan bijdragen aan kanker; er zijn echter geen sluitende gegevens om deze bevindingen te repliceren. [1]

Geschiedenis van chloorgevaar
Dr. Joseph Price schreef eind jaren zestig een zeer controversieel boek met de titel Coronaries/Cholesterol/Chlorine en concludeerde dat de basisoorzaak van atherosclerose en de daaruit voortvloeiende entiteiten zoals hartaanvallen en beroertes, chloor is. Hoewel het onderzoekssamenvatting niet online beschikbaar is, rapporteerde Dr. Price, als je zijn boek leest, dat hij kippen als proefpersonen gebruikte in een van zijn onderzoeken, waarbij twee groepen van enkele honderden vogels werden waargenomen gedurende hun hele periode tot volwassenheid. De ene groep kreeg water met chloor en de andere zonder. De groep die met chloor was grootgebracht, vertoonde bij autopsie vermoedelijk een bepaald niveau van hart- of bloedsomloopziekte in elk exemplaar, maar de groep zonder had geen incidentie van ziekte. De groep met chloor vertoonde onder winterse omstandigheden uiterlijke tekenen van slechte bloedsomloop, rillingen, hangende veren, en een verminderd activiteitsniveau. De groep zonder chloor groeide sneller, groter en vertoonde een krachtige gezondheid. Het zou een gezond verstand zijn om te concluderen dat als gewoon gechloreerd kraanwater niet goed genoeg is voor de kippen, het waarschijnlijk ook niet goed genoeg is voor ons mensen!

Chloor gevaren vandaag
Er is veel gegronde bezorgdheid over chloor. Wanneer chloor aan ons water wordt toegevoegd, wordt het gecombineerd met andere natuurlijke verbindingen om trihalomethanen (chloreringsbijproducten) of THM’s te vormen. Deze bijproducten van chloor veroorzaken de productie van vrije radicalen in het lichaam, waardoor celbeschadiging ontstaat en ze zijn zeer kankerverwekkend. Het Environmental Defense Fund waarschuwt: “Hoewel de concentraties van deze kankerverwekkende stoffen (THM’s) laag zijn, zijn het precies deze lage niveaus waarvan kankerwetenschappers denken dat ze verantwoordelijk zijn voor de meerderheid van de menselijke kankers in de Verenigde Staten.”

Chloor is een pesticide en het enige doel is om levende organismen te doden. Wanneer we water consumeren dat chloor bevat, vernietigt het cellen en weefsel in ons lichaam. Dr. Robert Carlson, een zeer gerespecteerde onderzoeker van de Universiteit van Minnesota wiens werk wordt gesponsord door de Federal Environmental Protection Agency, vat het samen: “het probleem van chloor is vergelijkbaar met dat van luchtvervuiling” en voegt eraan toe dat “chloor de grootste verminker en moordenaar is van de moderne tijd!”

Chloor en borstkanker
Borstkanker, dat nu een op de acht vrouwen in Noord-Amerika treft, is onlangs in verband gebracht met de ophoping van chloorverbindingen in het borstweefsel. Een studie uitgevoerd in Hartford Connecticut, de eerste in zijn soort in Noord-Amerika, vond dat; “Vrouwen met borstkanker hebben 50% tot 60% hogere niveaus van organochloorverbindingen (bijproducten van chlorering) in hun borstweefsel dan vrouwen zonder borstkanker.”

Chloor inademing
Een van de meest schokkende onderdelen van al deze onderzoeken is dat tot 2/3 van onze schadelijke blootstelling aan chloor te wijten is aan het inademen van stoom en huidabsorptie tijdens het douchen. [2] Een warme douche opent de poriën van de huid en zorgt voor een versnelde opname van chloor en andere chemicaliën in het water. De stoom die we inademen tijdens het douchen kan tot 50 keer meer chemicaliën bevatten dan kraanwater, omdat chloor en de meeste andere verontreinigingen veel sneller en bij een lagere temperatuur verdampen dan water. Inademing is een veel schadelijkere manier van blootstelling, omdat het chloorgas (chloroform) dat we inademen rechtstreeks in onze bloedbaan terechtkomt. Wanneer we verontreinigd water drinken, worden de gifstoffen gedeeltelijk uitgefilterd door onze nieren en het spijsverteringsstelsel. Van chloordampen is bekend dat ze sterk irriterend zijn voor het gevoelige weefsel en de luchtwegen in onze longen; het werd gebruikt als een chemisch wapen in de Tweede Wereldoorlog. Het inademen van chloor is een vermoedelijke oorzaak van astma en bronchitis, vooral bij kinderen, die in de afgelopen twee decennia met 300% is toegenomen. “Douchen wordt vermoed als de primaire oorzaak van verhoogde niveaus van chloroform in bijna elk huis vanwege chloor in het water.” Dr. Lance Wallace, US Environmental Protection Agency.

Chloor in douchewater heeft ook een zeer negatief cosmetisch effect, het berooft onze huid en haar van vocht en elasticiteit, wat resulteert in een minder levendig en jeugdig uiterlijk. Iedereen die ooit in een gechloreerd zwembad heeft gezwommen, kan zich verhouden tot de harde effecten die chloor heeft op de huid en het haar. Wat verrassend is, is dat we vaak hogere niveaus van chloor in ons kraanwater aantreffen dan wordt aanbevolen als veilig voor zwembaden.

Chloor smaakt slecht
Afgezien van alle gezondheidsrisico’s die verband houden met chloor in ons water, zeggen sommigen dat het de primaire oorzaak is van slechte smaak en geur in drinkwater. De onaangename smaak zorgt ervoor dat veel mensen zich wenden tot andere, minder gezonde dranken zoals frisdranken, thee of andere gezoete dranken. Een verminderde inname van water, om welke reden dan ook, kan alleen maar leiden tot een lagere graad van gezondheid.

Chloor uit water verwijderen
Het goede nieuws is dat chloor een van de gemakkelijkste stoffen is om uit ons water te verwijderen. Om die reden zou het logischerwijs zijn doel moeten dienen om ons water vrij te houden van schadelijke bacteriën en door water overgedragen ziekten tot aan het moment van consumptie, waar het vervolgens moet worden verwijderd door hoogwaardige waterfiltratie in huis.

Niemand zal beweren dat chloor een belangrijk doel dient en dat de gevaren van het afschaffen van chloor groter of gelijk zijn aan de daaraan verbonden gezondheidsrisico’s. De simpele waarheid is dat chloor waarschijnlijk hier zal blijven. Het idee dat we in de nabije toekomst chloor zouden kunnen afschaffen, is gewoon niet realistisch. Het is ook duidelijk dat chloor een zeer reële en ernstige bedreiging vormt voor onze gezondheid en thuis moet worden verwijderd, op het punt van gebruik, zowel uit het water dat we drinken als uit het water waarin we douchen.

Referenties:

RD Morris, AM Audet, IF Angelillo, TC Chalmers en F. Mosteller. Chlorering, bijproducten van chlorering en kanker: een meta-analyse. Ben J Volksgezondheid. 1992 juli; 82(7): 955-963.
Villanueva CM, Cantor KP, Grimalt JO, et al. Beoordeling van levenslange blootstelling aan trihalomethanen via verschillende routes. Occup Environ Med. april 2006;63(4):273-7.
Oorspronkelijk gepubliceerd in Global Healing Center en hier met toestemming gereproduceerd.

Over de auteur:

Dr. Edward F. Groep III (DC, ND, DACBN, DCBCN, DABFM) richtte in 1998 Global Healing Center op met als doel het verstrekken van de hoogste kwaliteit natuurlijke gezondheidsinformatie en producten. Hij is wereldberoemd vanwege zijn onderzoek naar de oorzaak van ziekte. Onder zijn leiding kreeg Global Healing Center erkenning als een van de grootste natuurlijke en biologische gezondheidsbronnen ter wereld. Dr. Group is een veteraan van het Amerikaanse leger en heeft zowel de business schools van Harvard als van MIT gevolgd. Hij is een bestsellerauteur en een veelgevraagde gast in radio- en televisieprogramma’s, documentaires en in belangrijke publicaties.

Dr. Group concentreert zijn filosofie rond het begrip dat de grondoorzaak van ziekte voortkomt uit de ophoping van gifstoffen in het lichaam en wordt verergerd door dagelijkse blootstelling aan een giftige leefomgeving. Hij gelooft dat het zijn persoonlijke missie is om filosofieën te onderwijzen en te promoten die zorgen voor een goede gezondheid, een schoon milieu en positief denken. Dit, gelooft hij, kan geluk en liefde in de wereld herstellen.

Bron