De Zwitserse regering is van plan om alle volwassenen per week 607 euro te geven om de armoede te eindigen

De Zwitserse regering is van plan om alle volwassenen per week 607 euro te geven om de armoede te eindigen
28 JANUARI 2016

Het controversiële voorstel gaat om een ​​landelijk referendum – maar velen denken dat het plan zou worden misbruikt door velen die dan niet meer willen werken.
-nou als zij niet meer werken, is er werk voor mensen die wel willen werken!-

Armoede: Het plan zou een geschatte 143 £ miljard (204.490.000.000 euro) per jaar kosten
De Zwitserland regering is van plan om elke volwassene betaalt een gegarandeerde £ 425 (607 euro)per week – of ze nu werken of niet .

Op dit radicale plan zal worden gestemd in een landelijk referendum later dit jaar.

Indien de Zwitserse stemming ja als uitkomst heeft, zou het land maken de eerste in de wereld zijn die al haar burgers een onvoorwaardelijk inkomen betalen, met de politieke hoop dat het zou kunnen helpen om de armoede af te schaffen.

In het kader van de regeling zou elk kind ook nog eens elke week 143 euro ontvangen per week.

De regering schat de kosten van het voorstel voor £ 143.000.000.000 per jaar.=(204.490.000.000 euro)

Ongeveer £ 105 miljard (150.150.000.000 Miljard euro) zou worden verhoogd van belastingen, terwijl £ 38 miljard (54.340.000.000 miljard euro) zou worden overgedragen van de sociale verzekeringen en uitgaven voor sociale bijstand.

De commissie van het initiatief zei in een verklaring: ” Het argument van tegenstanders, die een gegarandeerd inkomen zien als de ontbrekende prikkel van mensen om aan het werk te gaan en te blijven werken, is grotendeels tegengesproken dat dit zou verminderen”

De groep zei dat uit een nieuw onderzoek is gebleken dat de meerderheid van de Zwitsers zou blijven werken als het gewaarborgd inkomen voorstel werd goedgekeurd.
Slechts twee procent zou stoppen met werken, terwijl acht procent zei dat ze zouden kunnen stoppen met werken afhankelijk van de omstandigheden.

Echter, een derde van de 1076 mensen die geïnterviewd werden voor het onderzoek door het Demoscope Instituut geloofde dat ‘anderen zouden stoppen met werken’.

En meer dan de helft van de ondervraagden (56 procent) is van mening dat het gegarandeerde basis inkomen, nooit het daglicht zal aanschouwen.
——
Apart zo zie je hoe mensen zijn geïndoctrineerd, ze kunnen zich dit niet voorstellen nml. Men groeide op met de gedachte dat een mens lui is als men niet werkt.
Zonder baan is de mens een nietsnut, een waardeloos persoon.
Dit gevoel krijgen ook veel werkelozen in de maatschappij, alsof ze er niet meer toe doen.
Terwijl veel mensen als ze werken, denken aan hun pensioen ooit, als ze niet meer hoeven werken. Veel mensen balen dat ze werken.
Maar zonder baan weet men ook niet hoe het moet.
Dat is indoctrinatie, je geest is voorbewerkt met bepaalde vooroordelen, je denkt dat het zo hoort. Dit dankzij school, opvoeding en maatschappij.

Heel vroeger waren alle vrouwen thuis, niemand werkte, want men was huisvrouw en dat was een belangrijke taak in het gezin.
Moeder deed de was, moeder zorgde voor de kinderen, moeder zorgde voor het eten, koken deed ze dan ook dagelijks.
Het was in die tijd juist een schande dat vrouwen gingen werken. De man werkte wel, kwam thuis uit zijn werk en werd dan vaak verwend door zijn vrouwtje.
Op handen gedragen want hij was de kost”winnaar”!

In de oorlog moesten jonge vrouwen vaak wel meehelpen en werken, na de oorlog werd dit ook normaler dan voorheen.
Maar tegenwoordig moet je, je zelfs als vrouw diep schamen als je thuis bent voor je gezin!
Dit dankzij de feministische beweging die vond dat vrouwen ook best konden werken en eigen baas mochten zijn. Nu zie je dat nog wel in andere landen dat het daar nog zo in elkaar steekt. Maar ook daar slaat de modernisering toe. Ook daar gaan steeds meer vrouwen aan het werk.

Je hebt een aantal banen en niet iedereen kan een baan hebben, hoe meer mensen er komen, hoe minder banen natuurlijk.
Nu is er een kentering in de markt, nml de robotisering in de maatschappij, wat eerst gedaan moest worden door 100 mensen in een fabriek kan nu gedaan worden door 5 mensen. 95 banen zijn weg, die zijn niet meer in te vullen of te vinden, weg is weg nml.
Op grote schaal, houdt dit in dat er steeds meer banen gaan verdwijnen.
Dus wel meer mensen, maar minder banen.
Steeds meer mensen raken werkeloos, dit houdt dus in dat alle opmerkingen richting mensen die geen baan meer hebben maar wel kinderen, in de zin van je mag alleen kinderen nemen als je een goede baan hebt, die vlieger gaat dus niet op.
Heden ik, morgen gij… dus wat een ander overkomt kan iedereen overkomen.
Ook jij met die goede baan kunt op straat komen te staan!
Er was een tijd een overschot aan leerkrachten, die moesten dus een ander beroep gaan kiezen want er was geen werk meer te krijgen in deze sector.
Ik geloof zelfs dat men een tijd een stop had op de lerarenopleiding.
Heb je het geluk dat je samenwoont of getrouwd bent heb je een gezamelijk inkomen.
Raakt een zijn of haar baan kwijt en is diegene werkeloos dan zal deze geen uitkering krijgen.
Je leeft dan net als vroeger op de kosten van je partner. Dat dit niet gezond is lijkt me duidelijk, dat kan op den duur een huwelijk kosten en dus de relatie.
Een basisinkomen levert dan alsnog de zelfstandigheid op die de mens nodig heeft.
Dat je toch nog wat meetelt, een mens bent en goed genoeg bent.
Niet afhankelijk hoeft te zijn van een ander.
Alleenstaanden hebben het veel zwaarder, zeker als men geen werk heeft. Alleenstaande ouders hebben het dan nog veel zwaarder, men had mooie rekenvoorbeelden als een soort propaganda, kijk hen het eens goed hebben, nu klopten die sommen vaak niet.
Maar goed al met al, is het niet belangrijk dat mensen elkaar eens accepteren zoals men is?
Geen boze blikken richting mensen die geen baan hebben?
Hoe zou jij in die situatie staan bv?

Hoe kan men alles verwachten bv van alleenstaande ouders en een fulltime job en de kinderen netjes opvoeden en goed grootbrengen?
Ik denk dat de meeste alleenstaande ouders een partime baan nog wel redden, maar fulltime ga er maar aan staan in je eentje.
En hoe belangrijk is het wel niet om er voor je kinderen te zijn?
Dat is een enorm belangrijke taak.
Edgar Cayce bv noemde dit een van de meest belangrijke taken als ziel op aarde, nml zielen begeleiden in het leven, die jouw kinderen zijn geworden.
Dus niets minderwaardigs aan allemaal!

En stel er gaan mensen minder werken, dan levert dit weer banen op, stel mensen willen dan niet meer werken, dan zijn er ook weer meer banen!
De mensen die niet willen werken gaan hun eigen ding doen, misschien vrijwilligerswerk, misschien ouderen helpen of hun ouders als mantelzorger.
Misschien gaan deze mensen wel leuke creatieve dingen doen met gehandicapten of kinderen.
Wat maakt het uit?
Men is gelukkig omdat er minder zorgen zijn, minder stress. En als men werkt kan men minder werken, levert ook weer banen op, en wat men verdiend mag men ook behouden!
Dus al is het 10 uur per week, of 30 uur, of afwisselend werk qua tijden, het doet er niet meer toe.

Geen slecht plan als mensen hun geloofsovertuiging eens los konden laten van een moeten, je leeft niet om te werken, je werkt om te leven…
Straks kan men werken in banen waar men vanuit hun hart voor kiest, vanuit een innerlijke overtuiging… en zal men anders naar elkaar gaan kijken dan tegenwoordig zo normaal is geworden.
Je bent geen nietsnut als je geen baan hebt bv. Je hebt genoeg te doen! Al is het om je trauma’s verwerken en je staande houden in de maatschappij door omstandigheden, maar dan zijn er minder omstandigheden zoals bv schulden en zorgen over rekeningen of eten dat men niet meer kan betalen bv… let it be?
Not bad voor iedereen, dacht ik zo.