De maan is misschien niet wat we denken dat het is – er zijn nog steeds veel onbeantwoorde vragen
De maan is misschien niet wat we denken dat het is – er zijn nog steeds veel onbeantwoorde vragen
De feiten:In 1962 publiceerde Gordon MacDonald, een NASA-wetenschapper, een paper waarin staat dat het waarschijnlijker is dat de maan hol is dan niet. Sean C. Solomon van MIT heeft deze bewering gesteund, daarbij verwijzend naar de kennis van het zwaartekrachtveld van de maan als bewijs.
Denk na over:Wat weten we echt over de maan? Hoe komt het dat er altijd zoveel bewijs is dat de gangbare waarheden over verschillende dingen uitdaagt? Zijn we ons echt bewust van de waarheid van de wereld om ons heen?
Het is niet uitgesloten dat artefacten van deze bezoeken nog steeds bestaan, of zelfs dat een soort basis (mogelijk automatisch) in het zonnestelsel wordt gehandhaafd om continuïteit te bieden voor opeenvolgende expedities.
Vanwege verwering en de mogelijkheid van detectie en interferentie door de bewoners van de aarde, verdient het de voorkeur om zo’n basis niet op het aardoppervlak te plaatsen. De maan lijkt een redelijk alternatief. Aankomende hoge resolutie fotografische verkenning van de maan vanuit ruimtevaartuigen – met name van de achterkant – zou deze mogelijkheden in gedachten kunnen houden. – Carl Sagan ( bron )
Controverse heeft de Maan al heel lang omringd, we hebben lekken, onderzoek en informatie van enkele zeer geloofwaardige bronnen die, gedurende een periode van tientallen jaren, aan het publiek hebben meegedeeld dat onze Maan niet is wat we denken dat het is, en dat er is ook een soort buitenaardse aanwezigheid op de maan.
Een voorbeeld hiervan is de getuigenis van kolonel Ross Dedrickson, die verantwoordelijk was voor het bijhouden van de inventaris van de kernwapenvoorraad voor de Verenigde Staten, hij had een lange periode bij de Amerikaanse Atomic Energy Commission.
Kort voor zijn overlijden vertelde hij de wereld dat de VS atoomwapens op de maan probeerden te laten ontploffen voor wetenschappelijke doeleinden, metingen en wat dan ook, en dat dit project werd stopgezet door buitenaardse wezens, die ons niet zouden toestaan kernwapens in de ruimte tot ontploffing te brengen. Dit waren enkele interessante opmerkingen omdat hij een van de honderden hooggeplaatste militaire mensen is die op dergelijke dingen hebben gezinspeeld, en we hebben ook een vrijgegeven rapport van het Air Force Nuclear Weapons Center uit juni 1959 dat laat zien hoe serieus ze het plan overwogen , genaamd Project A119.
(Kun je zien hoe dom mensen zijn die zoiets bedenken… een atoombom op de maan laten ontploffen, niemand weet welke effecten dat kan hebben voor alles, tot ver in de ruimte zelfs. )
We weten zeker dat ze het vermogen van wapens in de ruimte wilden onderzoeken, en als ze dat deden, weten we ook dat ons dat nooit zou worden verteld, vergelijkbaar met de tests die hier op planeet Aarde plaatsvinden.
Vervolgens hebben we externe kijkers van het STARGATE- programma die vreemde structuren en mensachtige wezens op de maan hebben ‘gezien’, zoals Ingo Swann (uit zijn boek, getiteld Penetration) , bijvoorbeeld. Hij was niet de enige van het programma die dat deed, ik heb persoonlijk gesprekken gehad met Dr. Paul Smith , een gepensioneerde legerveteraan die een decennium in dat programma heeft doorgebracht, hij vertelde me ook dat er iets vreemds aan de hand is op de maan. Velen van binnen dat programma waren erg uitgesproken over een buitenaardse aanwezigheid.
Er is zelfs een Wikileaks-document dat beweert dat de VS decennia geleden een basis op de maan hebben gebouwd.
Meerdere klokkenluiders hebben ook gesproken over vreemde structuren op de maan, en het is zo duidelijk geworden dat sommige academici proberen te doen wat ze kunnen om er de aandacht op te vestigen. Zo publiceerde een recentelijk artikel in de Journal of Space Exploration over bepaalde kenmerken aan de andere kant van de maan die voorkomen in de krater Paracelsus C. Getiteld ‘Beeldanalyse van ongebruikelijke structuren aan de andere kant van de maan in de krater Paracelsus C ” , stelt het dat deze kenmerken van kunstmatige oorsprong kunnen zijn, wat betekent dat iemand anders dan een mens ze heeft gebouwd en ze daar heeft neergelegd.
Het is niet alleen de maan, een natuurkundige van het University of Tennessee Space Institute, Dr. Horace Crater, publiceerde onlangs een paper in The Journal of Space Exploration dat, samen met de NASA Viking-afbeeldingen, “sterk wijst op kunstmatige oppervlakte-interventies”.
De lijst is lang en het idee dat iemand anders op de maan is, is niets nieuws, zelfs de adjunct-directeur van de Clementine Mission to the Moon in 1995 zei dat het echt een fotoverkenningsmissie was om structuren aan de andere kant van de Maan die daar niet door mensen is neergezet …
Maar dit artikel gaat niet over wat er op de maan is, het gaat over wat de maan precies is.
Het is ook opmerkelijk om te vermelden dat de Verenigde Staten door Rusland is bekritiseerd omdat ze artefacten hebben verborgen die ze van de maan hebben verzameld.
Wat is de maan?
Het vreemdste van alle afwijkingen zijn misschien wel de vele aanwijzingen dat de maan hol is. Studies van maanstenen geven aan dat het interoior van de maan verschilt van de aardmantel op manieren die een zeer kleine kern of helemaal geen suggestie doen. Een studie uit 1962 wees uit dat het binnenste van de maan minder dicht is dan de buitenkant. – Jim Mars, van zijn, Onze occulte geschiedenis
Is de maan hol? Veel intellectuele geesten lijken het te denken, maar ondanks wat er echt over wordt gesproken, worden deze theorieën nog steeds als onconventioneel beschouwd door de mainstream, die graag hun eigen theorieën pushen en ze als feit onderwijzen.
Misschien is de reden waarom de VS hun artefacten van de maan, inclusief alle rotsen, niet hebben onthuld, omdat van wat we wel hebben, studies van maanstenen hebben aangetoond dat het binnenste van de maan heel anders is dan de aardmantel, wat een zeer kleine kern, of helemaal geen kern.
In 1962 publiceerde Gordon MacDonald, een NASA-wetenschapper, een studie die verklaarde: “Inderdaad, het lijkt erop dat de maan meer een holte is dan een homogene bol.”Volgens Sean C. Solomon van MIT, “hebben de experimenten met de maanorbiter onze kennis van het zwaartekrachtveld van de maan enorm verbeterd … wat de beangstigende mogelijkheid aangeeft dat de maan hol zou kunnen zijn.”
Het meest verbluffende bewijs dat de maan hol zou kunnen zijn, kwam op 20 november 1969, toen de Apollo 12-bemanning, na terugkomst op hun commandoschip, de maanmodule (LM) -stijgfase naar de maan stuurde en een kunstmatige aardbeving veroorzaakte . De LM raakte het oppervlak ongeveer veertig mijl van de landingsplaats Apollo 12, waar supergevoelige seismische apparatuur iets onverwachts en verbazingwekkends vastlegde: de maan weergalmde meer dan een uur als een bel. Frank Press van MIT verklaarde: “… niemand van ons heeft zoiets op aarde gezien. In al onze ervaring is het een nogal buitengewone gebeurtenis. Dat deze vrij kleine impact … een signaal opleverde dat 30 minuten duurde, ligt ver buiten het bereik van onze ervaring. ”
Hoe kwam de maan waar hij is?
Conventionele wijsheid vertelt ons dat ja, de maan misschien ergens anders vandaan is gekomen en op een gegeven moment onze planeet is gaan cirkelen. Het vertelt ons dat het werd gevormd uit puin nadat een ruimtevoorwerp de aarde was ingeslagen, terwijl een andere theorie stelt dat de aarde de maan heeft gevangen via zijn zwaartekracht, terwijl hij door het zonnestelsel dwaalde …
Ondanks dat onze huidige theorieën als feit worden geaccepteerd, is er absoluut geen bewijs voor de conventionele hypothese. Volgens de Russische wetenschapper Isaac Asimov, een Amerikaanse schrijver en hoogleraar biochemie aan de Boston University,
Het is te groot om door de aarde gevangen te zijn genomen. De kans dat een dergelijke opname is gemaakt en dat de maan dan een bijna cirkelvormige baan om onze aarde heeft ingenomen, is te klein om zo’n mogelijkheid geloofwaardig te maken
Asimov benadrukte ook dat,
We kunnen niet anders dan tot de conclusie komen dat de maan er volgens rechten niet mag zijn. Het feit dat het zo is, is een van die geluksslagen die bijna te mooi is om te accepteren
Andere leden van de Sovjet Academie van Wetenschappen (Vasin en Scherbakov, 1970), geleid door de Russische regering, publiceerden een artikel met de titel ‘Is de maan de schepping van buitenaardse intelligentie?’ Dit artikel bood een andere verklaring voor het ontstaan van de maan. Dit lijkt een betere hypothese, omdat er feitelijk een aanzienlijke hoeveelheid bewijs is dat wijst op iets verdachts op de maan.
Het is gemakkelijker om het niet-bestaan van de maan uit te leggen dan het bestaan ervan – NASA-wetenschapper Robin Brett
De beste verklaring voor de maan is een waarnemingsfout – de maan bestaat niet – Irwin Shapiro, Harvard Astrophysicist
Denk er eens over na … De maan bevindt zich in een bijna perfecte cirkel, als het gaat om haar oorsprong, terwijl ze ondertussen synchroon loopt met haar periode van revolutie, dus één kant is altijd naar de aarde gericht.
Zoals Mars aangeeft,
Deze cirkelvormige baan is bijzonder vreemd, aangezien het massamiddelpunt van de maan meer dan een mijl dichter bij de aarde ligt dan het geometrische middelpunt. Dit feit alleen al zou een onstabiele, wiebelige baan moeten produceren, net zoals een bal met zijn massa niet in het midden niet in een rechte lijn zal rollen.
Waren de Sumeriërs iets op het spoor?
Velen op dit gebied houden echt van oud-Grieks en oud-Sumerische overlevering. Neem Apollo 12 astronaut, Al Worden, bijvoorbeeld, die een aantal zeer interessante opmerkingen over de Sumeriërs als buitenaards leven in een live interview kunt u bekijken
Eind jaren zestig verklaarde een senior wetenschapper van het Planetary Science Institute, William Kenneth Harmann, dat hij gelooft dat de maan het gevolg is van een botsing tussen de aarde en een ander lichaam dat minstens zo groot is als mars. Dit werd bekend bij de Big Whack-theorie en het correleerde met het verhaal dat in oude Sumerische tabletten werd verteld …
Volgens verschillende interpretaties van Soemerische tabletten, met name van Zacharia Sitchin, meer dan 4 miljard jaar geleden, bevond een grote waterige wereld genaamd Tiamat zich in een baan tussen Mars en Jupiter. Nibiru, een planeet die vermoedelijk eens in de 3600 jaar ons zonnestelsel binnenkomt, zorgde ervoor dat Tiamat barstte onder de zwaartekracht. Tiamat was in tweeën gebarsten toen een van de maan van Nibiru erin terechtkwam, die ook een groot deel van mars raakte.
Dit is erg interessant omdat recentelijk wetenschappers hebben bevestigd dat Mars vroeger een zeer waterige wereld was, een aarde-achtige planeet. Er zijn zelfs grote hoeveelheden bewijs voor het oude leven op Mars vóór wat een dramatische klimaatverandering lijkt te zijn. Wetenschappers veronderstellen dat de klimaatverandering het gevolg was van een grote botsing … Het grotere stuk Tiamat werd planeet Aarde.
Het is dus interessant om die verbinding te maken.
Terug naar de maan!
Het is belangrijk om te onthouden dat iets de maan op of nabij het huidige cirkelvormige patroon rond de aarde moest plaatsen. Net zoals een Apollo-ruimtevaartuig om de 90 minuten om de aarde cirkelt en 160 kilometer hoog een snelheid van ongeveer 18.000 mies per uur moet hebben om in een baan om de aarde te blijven, zo moest iets de maan de precies vereiste snelheid geven voor zijn gewicht en hoogte … Het punt – en het wordt zelden opgemerkt bij het beschouwen van de oorsprong van de maan – is dat het uiterst onwaarschijnlijk is dat enig object zomaar in de juiste combinatie van factoren terechtkomt die nodig zijn om in een baan om de aarde te blijven. ‘Iets’ moest de maan op zijn hoogte, op koers en op snelheid zetten. De vraag is: wat was dat ‘iets?’ – Mars
Het is moeilijk te geloven dat de precieze en stationaire baan van de maan gewoon toeval is …
Is het ook toeval dat de maan precies op de juiste afstand van de aarde staat om de zon tijdens een zonsverduistering volledig te bedekken? Hoewel de diameter van de maan slechts 2160 mijl is tegen de gigantische 864.000 mijl van de zon, bevindt hij zich niettemin in de juiste positie om alles behalve de vlammende corona van de zon te blokkeren wanneer deze beweegt tussen de zon en de aarde. -Mars
Volgens Asimov,
Er is geen astronomische reden waarom de maan en de zon zo goed zouden moeten passen. Het is het puurste toeval en alleen de aarde onder alle planeten is op deze manier gezegend. ‘
Met al het bewijs dat naar boven is gekomen en een buitenaardse aanwezigheid op de maan vertoont, is voor mij de ruimteschiptheorie voorgesteld door Michael Vasin en Alexander Scherbakov (hierboven genoemd) het meest logisch.
Volgens Mars,
De ruimteschip-maantheorie komt misschien dichterbij dan welke andere dan ook in het verzoenen van de tegenstellingen die inherent zijn aan de oorsprong en de verbazingwekkende baan van de maan. Een dergelijke overweging zou echter buiten de discussie van geschoolde en rationele mensen vallen. De circulaire logica van de conventionele wetenschap met betrekking tot de oorsprong van de maan loopt als volgt: we weten dat buitenaardse wezens niet bestaan, maar we weten wel dat de maan bestaat en in de hele menselijke geschiedenis is genoemd. Wij mensen hebben het niet gemaakt of in een baan rond de aarde geplaatst, het moet zijn gedaan door buitenaardse wezens. Maar omdat we weten dat ze niet bestaan, noemen we het gewoon een anomalie en zullen we er in het openbaar niet meer over zeggen.
Gebruikte bronnen:
Onze occulte geschiedenis, verbergen de mondiale elite oude aliens? – Jim Mars
Een welbekende CIA-piloot beweert dat de maan 250 miljoen inwoners heeft
Neil Armstrong & His Crew ontmoetten buitenaardse wezens op de maan
