Zo raar, in al die jaren sprak geen enkele Chinees mij ooit aan.
Echt nooit. Kom ze ook nooit tegen, dat terzijde.
Mijn idee over Chinezen was dan ook, dat het rustige mensen zijn die zich niet bemoeien met anderen.
En plots kom ik Chinezen tegen?
Hem en
Haar…Maar dan ouder en zonder die muts en kind.
Lieve oude Chinese mensen dus.
Nu die wilden wat vragen.
Wat ik dus ineens voor mij zag was dit!
En dat je dus denkt…
En dat was totaal niet racistisch bedoeld ofzo?
Maar je denkt toch plots aan het Chinese nieuwjaar…
Was er soms familie overgekomen toevallig uit Wuhan?
Je weet het niet.
Dus je denkt waar is het mondkapje?
Waar is de stofzuiger?
Niet dat we hebben staan tongen ofzo maar toch…
Een paar druppels zijn al genoeg rondom den mond…
Voor je het weet verspreid je dat enge virus… terwijl je van nix weet.
Je hielp alleen maar twee lieve oudere Chinese mensen?
You did it…
Je merkt het vanzelf wel…
Ja, ja!
Dus kun je ineens vliegen ook al durf je niet…?
Dan was het je tijd ofzo…
Werkelijk…. onvoorstelbaar…
