Verhalen over vorige levens van kinderen

Verhalen over vorige levens van kinderen

Jim Tucker uit Charlottesville (USA) – de enige wetenschapper in de academische wereld, die voor 15 jaar de verhalen van kinderen verkende vanuitvorige levens, waardoor hij het bewijs vond van reïncarnatie.

 

Tucker schreef over de  individuele gevallen in de Verenigde Staten in een nieuw boek, “The Science of reïncarnatie”, voor het eerst gepubliceerd in het tijdschrift van de Universiteit van Virginia.

 

Spontane herinneringen

Toen Ryan Hammons vier jaar oud was, begon hij te spelen alsof hij een film regisseur, was en gaf hij opdrachten als”Actie”, voortdurend gehoord in de kamer van zijn ouders. Maar al snel begonnen deze spelletjes voor de ouders Ryan’s zorgwekkend te worden, vooral na een nacht waarin  hij wakker werd en begon te schreeuwen, en zijn hand klemde tegen zijn borst en begon te beschrijven wat hij droomde, zijn hart ontplofte nml toen hij ooit  in Hollywood was.

Zijn moeder, Cindy ging naar de dokter, maar de dokter legde uit het is maar een nachtmerrie, en dat de jongen binnenkort deze leeftijd zal ontgroeien. Op een avond, toen Cindy haar zoon naar bed bracht, nam hij plotseling haar hand en zei: “. Mam, ik denk, dat ik iemand anders was” Ryan legde uit dat hij in een groot wit huis woonde en een zwembad had, dit kon hij zich herinneren.

Het huis is gelegen in Hollywood, vele mijlen van hun huis in Oklahoma. Ryan zei dat hij drie zonen had, maar hij kon zich niet hun namen herinneren. Hij begon te huilen en hield zijn moeder vast en vroeg waarom hij hun namen niet kon herinneren. ‘Ik weet echt niet wat ik moet doen “, – zegt Cindy.

 

– “Ik was erg bang. Hij was zo vasthoudend op dit punt. Na die nacht, zei hij keer op keer, opnieuw en opnieuw, dat hij probeerde zich hun namen te herinneren en elke keer was hij intens teleurgesteld dat het hem maar niet lukte. Ik ging op zoek naar informatie over reïncarnatie, via internet. Ik nam enkele bibliotheek boeken over Hollywoodmee  in de hoop dat de beelden in staat zijn om hem te helpen.

 

Ik heb niemand iets verteld hierover, maandenlang zweer Cindy. ” Eens, toen Ryan en Cindy keken naar één van de boeken over Hollywood, Ryan stond plotseling op, bij een  zwart-wit foto van een film 30s “avond na avond.” Twee mannen waren in het beeld, waarbij een derde bedreigd werd. Ze werden omringd door vier andere mannen.

 

Cindy, zei dat deze personen waren wij niet bekend mee, maar Ryan wees op een van de mannen in het midden en zei: ‘Hé, mam, dit is George. Samen waren we aan het filmen. ” Vervolgens gleed zijn vingers naar de man in de jas op de rechterkant van het beeld, die er wat somber uitzag: “Deze man – ik ben het!”.

 

Hoewel het zeldzaam is, maar Ryan’s bewering is niet uniek en is een van een totaal van meer dan 2.500 gevallen die psychiater Jim Tucker heeft verzameld in zijn archief in de afdeling Medische Centrum perceptuele Studies aan de Universiteit van Virginia.

 

 

In twee jaar tijd, de kinderen herinneren zich hun vorige leven

 

Al bijna 15 jaar, hoort Tucker de verhalen van vele kinderen aan, die meestal in de leeftijd tussen het tweede en zesde jaar van hun leven zeggen dat ze al eens eerder hebben geleefd. Soms kunnen deze kinderen zelfs beschrijven tot in  detail over deze vorige levens.

 

In zeer zeldzame gevallen was de eerder overleden persoon bekend, beroemd of populair en wordt vaak niet herkend bij de families van deze kinderen. Tucker, één van de twee wetenschappers ter wereld bestuderen  dit fenomeen en verklaart dat de complexiteit van de gevallen is, deze ervaring is anders.

Sommigen van hen kunnen gemakkelijk worden geïdentificeerd – bijvoorbeeld wanneer het duidelijk is dat de verhalen van onschuldige kinderen optreden in die gezinnen waar men een nauwe verwant verloor. In andere gevallen, zoals bij Ryan, is een logische wetenschappelijke verklaring – zegt Tucker, – die zowel eenvoudig en tegelijkertijd verrassend “andere manier, het kind onthoudt het geheugen van een ander leven.”

“Ik begrijp dat dit een grote stap om te begrijpen en te accepteren dat er iets meer is dan wat we kunnen zien en aanvaarden” – Tucker legt uit dat hij bijna tien jaar werkte als medisch directeur van het Universitair Kinderziekenhuis (Psychiatric klinisch Kind en Gezin).

 

“Toch is dit een indicatie dat dergelijke incidenten moeten worden onderzocht, en als we goed kijken naar dergelijke gevallen, het meest logische is, een uitleg van wat er gaande is op de overdracht van herinneringen uit vorige levens.”

 

De sleutel tot het bestaan ​​van reïncarnatie

 

In zijn nieuwste boek “Return to Life”, heeft Tucker  het over een aantal gevallen van hen die hij heeft bestudeerd en de meest overtuigende gevallen in de Verenigde Staten en hij presenteert zijn argumenten in het feit dat de laatste ontdekkingen in de kwantummechanica, de wetenschap van het gedrag van de kleinste deeltjes in de natuur de sleutel leiden tot het bestaan ​​van reïncarnatie.

“De kwantumfysica suggereert dat onze fysieke wereld komt voort uit ons bewustzijn, – zegt Taker.- Dit standpunt is niet alleen van mij, maar ook van een groot aantal andere wetenschappers.” Terwijl het werk van Tucker’s leidt tot een verhit debat in de wetenschappelijke gemeenschap, is zijn onderzoek mede gebaseerd op de gevallen, die zijn voorganger, die in 2007 overleed, Ian Stevenson onderzocht, bezocht evenementen over de hele wereld, in niet mindere mate soms leidt tot misverstanden.

Voor Michael Levin, directeur van het Center for Restorative en Regeneratieve Biologie van Development aan de Tufts University en auteur van een wetenschappelijke evaluatie van het eerste boek van, Tucker, die hij omschrijft als “een eerste klas onderzoek,” de oorzaak van geschillen worden momenteel gebruikt als model van de wetenschap dat wij noch ontkennen, noch bewijzen. Tucker: “Als je een visnet met grote gaten hebt om vis te vangen, zul je nooit een vis, die groter is dan het gat vangen. En  is altijd beperkt door het feit dat men zoekt.

“Ik was geïnteresseerd in het idee van het leven na de dood en de vraag of het mogelijk is voor een  wetenschappelijke methode voor de studie op dit gebied. ”

Nadat hij werkte aanvankelijk als vrijwilliger in Stevenson afdeling voor meerdere jaren, werd hij een permanent lid van het team en overhandigde Stevenson nota’s, die dateren uit het begin van de jaren 1960. “Dit werk – zegt Tucker – gaf me een prachtig inzicht.”

 

Reïncarnatie in cijfers:

Tucker studie bleek interessante patronen te zien in de gevallen van kinderen die de aanwezigheid van herinneringen van vorige levens melden. De gemiddelde leeftijd bij overlijden van de vorige persoon was  rond de 28 jaar voor de meerderheid van de kinderen die verslag brachten van  herinneringen aan vorige levens, en zij zijn nu in de leeftijd van 2 tot 6 jaar, 60% van de kinderen die herinneringen aan vorige levens melden – zijn jongens.

Ongeveer 70% van deze kinderen stierf een gewelddadige of onnatuurlijke dood, van 90% van de kinderen die herinneringen aan vorige levens melden, zeggen ze, dat ze dezelfde verdieping in een vorig leven hadden.  De gemiddelde tijd tussen de datum van overlijden gemeld en wedergeboorte was vaak 16 maanden bij deze kinderen die herinneringen hadden = 20% van dergelijke kinderen,  meldden de aanwezigheid van herinneringen aan de periode tussen dood en wedergeboorte. Waarschijnlijk door een te snelle incarnatie wisten zij zich nog zoveel te herinneren.

 

Wat zijn de kenmerken van deze kinderen?

Verder onderzoek van Tucker en anderen hebben aangetoond dat kinderen met dit fenomeen in principe vaker een IQ boven het gemiddelde hadden , maar boven het gemiddelde hoog scoorden in het geval van psychische stoornissen en gedragsproblemen , waarschijnlijk door de herinneringen aan vorige levens die bij deze kinderen zo duidelijk aanwezig waren

Ongeveer 20 procent van de ondervraagde kinderen hadden moedervlekken of aangeboren afwijkingen die vergelijkbaar zijn met de vlekken en wonden van de mensen wier leven ze zich herinnerden wie zij waren geweest, en zij ontvingen soms het tijdstip zelfs van overlijden. De meeste van deze beweringen van deze kinderen werden maximaal teruggebracht tot zes levensjaren, die overeenkomt met de tijd, volgens Tucker, wanneer het kind zijn/haar hersenen bereikt een nieuwe ontwikkelingsfase.

Ondanks de transcendentale aard van hun verhalen, bijna geen enkele van de onderzochte en gedocumenteerde de kinderen vertoonden andere tekenen van ‘bovennatuurlijke’ vermogens of “verlichting”. Tucker schreef. “Ik heb de indruk dat, hoewel sommige kinderen hebben uitspraken over filosofische waarnemingen, voor het grootste deel zijn ze volkomen normale kinderen.

Men kan dit vergelijken met de situatie waarin het kind in zijn eerste dag van school  niet echt slimmer is dan op zijn laatste dag op de kleuterschool. ” Opgevoed als een Southern Baptist in North Carolina, overweegt Tucker  ook andere verklaringen, meer alledaagse, en onderzoekt ook de gevallen van fraude als gevolg van de financiële belangen en reputatie.

“Maar in de meeste gevallen is deze informatie niet meer dan uitspraken van een kind met ouders die op zoek zijn naar antwoorden- Tucker zegt – dat veel gezinnen, vooral in de westerse wereld, beschaamd zijn om te praten over het ongewone gedrag van hun kind.” Natuurlijk wist Tucker niet uit dat zelfs de verbeelding van een eenvoudig kind als een verklaring mogelijk is, maar het kan de rijkdom van details waarmee sommige kinderen zich een vorig leven herinneren niet uitleggen: “. Dit druist in tegen alle logica , het kan allemaal geen gewoon toeval zijn”

In veel gevallen, zegt de onderzoeker, er zijn verder ook veel beschreven valse herinneringen van getuigen, maar er waren tientallen voorbeelden dat de ouders zorgvuldig de verhalen van hun kinderen gedocumenteerd hebben vanaf het allereerste begin. “Geen van de tot nu toe voorgestelde rationele verklaringen kunnen een ander patroon verklaren – zoals bij Ryan – bij een sterke emotionele verwerking van hun geheugen”.

Tucker gelooft dat een relatief klein aantal gevallen, die hij samen met Stevenson verzamelde in  Amerika in de afgelopen 50 jaar, kan worden verklaard door het feit dat veel ouders gewoon de verhalen van hun kinderen negeren of verkeerd hebben geïnterpreteerd: “Als kinderen het idee krijgen  dat niemand naar ze luistert of ze heb niet geloven, dan stoppen ze gewoon met erover te praten. Ze begrijpen dat men ze niet steunen. De meeste kinderen willen hun ouders nml.  behagen. ”

 

 

Een blik op het bewustzijn op het gebied van de kwantumfysica

 

Hoe kunnen de herinneringen van de ene persoon naar de andere worden overgedragen, dat is nog steeds een raadsel. Maar Tucker is van mening dat het antwoord kan worden gevonden in de grondslagen van de kwantumfysica, wetenschappers weten al lang dat materie, zoals elektronen en protonen, creëert een gebeurtenis.

Een vereenvoudigd voorbeeld is de zogenaamde twee-spletenexperiment: Als u het opvallende licht door het gat liet twee kleine openingen, één waarvan fotoreactiviteit plaat, en kan dit proces niet waarnemen, het licht door beide spleten. Als we het proces waarnemen, valt het licht – de plaat – slechts één van de twee doorgaande gaten.

Het gedrag van licht lichtdeeltjes aldus veranderd, hoewel het enige verschil is dat het proces werd waargenomen. In feite, rond dit experiment en de resultaten ook draaien tegenstrijdige en krachtige debatten. Tucker is echter van mening – als de grondlegger van de kwantumfysica Max Planck – dat de fysieke wereld niet-fysieke bewustzijn kan worden gewijzigd, en misschien hij kwam zelfs uit het.

Als dit zo was, dan zou het bewustzijn niet noodzakelijk zijn in de hersenen, om te kunnen bestaan. Voor Tucker, dus geen reden om te geloven dat de dood van de hersenen en bewustzijn eindigt: “. Het is mogelijk dat het bewustzijn komt tot uiting in een nieuw leven” Robert Pollock, directeur van het “Centrum voor de Studie van de wetenschap en religie” aan de Columbia University, zei dat wetenschappers al lang rekken hun hersenen over de rol die waarneming kan hebben op de fysieke wereld.

Echter hypothese is niet noodzakelijkerwijs wetenschappelijk “Zo’n discussie onder natuurkundige richten zich meestal op de helderheid en de schoonheid van een dergelijk idee, in plaats van dat ze gewoon niet worden aangetoond. Naar mijn mening is het om het even wat, maar niet wetenschappelijk debat. Ik denk dat wat Planck en zijn volgelingen kijken en observeren van het gedrag van kleine deeltjes die ze hebben geleerd over het verstand, en dus gehoopt.

Hoewel ik hoop dat ze gelijk hebben, maar er is geen manier om te bewijzen of te weerleggen het idee van hen. ” Tucker, verklaart weer die zijn hypothese is gebaseerd op meer dan hopen. Het is veel meer dan alleen maar hopen. “Als je een directe positieve bewijs voor de theorie, het heeft een waarde, zelfs als er negatief bewijs tegen.”

 

Een entiteit (overleden geest/spirit)kan bv ook zijn nadruk leggen op een kind, een kind is nog erg gevoelig voor de omgeving zeker qua energieën, zodat een kind denkt dat de beelden die het waarneemt eigen herinneringen zijn aan een vorig bestaan.
Als reïncarnatie bv niet echt zou zijn, maar bv zou voortkomen vanuit vooroudergedachten die een kind meebrengt qua dna bv, dan zou een reïncarnatie verhaal niet verder gaan dan het moment waarop de voorouder een kind verwekt had!
Meestal rond de leeftijd van bv 20 tot 30 jaar. Maar reïncarnatieverhalen gaan vaak verder dan dat, ze zien zichzelf ook vaak oud worden bv.

 

Ryan maakt kennis met  zijn dochter uit een vorig leven

Cindy Hamons niet geïnteresseerd in dit soort discussies, toen haar zoon was nog van de voorschoolse leeftijd en zichzelf herkende in de foto voor meer dan 80 jaar geleden. Ze wilde alleen maar weten wie deze man was. In het boek dat ik heb heb ik geen informatie gevonden over deze man. Maar Cindy werd ontdekte al snel dat de man op de foto, die Ryan “George” noemde- vandaag de dag de bijna vergeten filmster George Raft bleek te zijn.

 

Wie was die persoon, was Cindy nooit duidelijk. Cindy schreef Tucker, waaronder het adres dat ze ook gevonden had op het internet. Door middel van, de foto die kwam uit het filmenny archief, bleek na een paar weken zoeken dat de grimmig uitziende man – het leven was van een nog weinig bekende acteur Martin Martin, die niet in de aftiteling van de film “Nacht na nacht werd genoemd.

 

Tucker heeft zijn ontdekking niet gemeld  aan de Hamons familie toen hij kwam om hen een paar weken later te bezoeken. In plaats daarvan zette hij vier zwart-wit foto’s van vrouwen op de keukentafel, waarvan drie willekeurige waren.

 

Tucker vroeg Ryan of hij een van de vrouwen kende. Ryan keek naar de foto’s en wees naar de foto van een vrouw die hem wel bekend voorkwam.

Zij was de vrouw van Martin Martin. Na enige tijd ging de familie Hamonsy met Tucker naar Californië om een ​​ontmoeting te regelen met de dochter van Martin, die werd gevonden via de redactie van tv-documentaire over Tucker.

 

Voor de ontmoeting met Ryan, sprak Tucker met de vrouw. De dame was aanvankelijk terughoudend, maar tijdens het gesprek, was ze in staat om meer en meer details te vertellen over haar vader, die in Ryan’s  verhalen werden bevestigd.

Ryan zei dat “hij” danste in New York. Martin was een danser op Broadway. Ryan zei dat hij was ook een “middel” en dat de mensen voor wie hij werkte, veranderden hun namen. In feite, Martin werkte vele jaren na een carrière danser voor een bepaald talent bureau in Hollywood, die komen met creatieve bijnamen. Ryan had ook uitgelegd dat het woord “rock” in de titel zat van zijn oude adres.

Martin leefde in Noord-Roxbbury 825-Drive in Beverly Hills. Ryan zei ook dat hij een man genaamd Senator Five kende. Martin’s dochter bevestigde dat ze een foto had waarop haar vader, samen met senator Irving Ives uit New York, die dat was in 1947-1959 in de Amerikaanse Senaat. En ja, Martin had drie zonen, wier namen de dochter, natuurlijk, wist. Maar haar ontmoeting met Ryan leek niet erg goed te gaan.

Hoewel Ryan stak wel zijn hand uit naar haar, maar de rest van het gesprek verborg hij zich achter zijn moeder. Hij verklaarde later aan zijn moeder dat de energie van vrouwen is veranderd, waarna zijn moeder vertelde hem dat mensen veranderen wanneer ze opgroeien. “Ik wil niet terug (naar Hollywood) gaan – had Ryan uitgelegd. – Ik wil gewoon niet mijn familie verlaten “.

 

Tijdens de volgende weken, Ryan sprak steeds minder over Hollywood. Tucker legt uit dat dit gebeurt vaak wanneer de kinderen kennismaken met de families van de personen die zij in hun mening ooit waren. “Dit lijkt hun geheugen, die ze vervolgens verliezen en daarna hun intensiteit bevestigen. Ik denk dat ze inmiddels ook gaan  begrijpen dat niemand van het verleden wacht op hen. Het leven gaat ook voor hen door en inmiddels begrijpen zij dat wat zij ervaren, niet langer deel uitmaakt van hun nu bewustzijn.

Maar uiteindelijk nemen ze het aan en gaat hun aandacht volledig naar het heden. Ze besteden dan aandacht meer aan een ooit maar aan wat we hier doen en beginnen zij in het  nu te leven – en natuurlijk, dit is precies wat ze moeten doen.