Het verhaal van de liefde die er niet was
Het verhaal van de liefde die er niet was
Ik deed weer eens iets vriendelijks richting een oom van mij, alsnog een poging. Een poging tot wat eigenlijk?
Ik heb helaas niet een leuke warme liefdevolle familie.
Mijn oma was enorm lief.
Haar familie was enorm lief.
Maar helaas velen in de familie waren niet zo zacht en warm.
Meestal was het naar, met name negatief.
Sneren naar elkaar, pochen, wij dit en ik dat, en je moest zo keihard werken dat je tong op je schoenen lag en dan pas was je ”goed genoeg”. Op verjaardagen moest je sterk in je schoenen staan.
Dat er nog meer in het leven bestond, dat kwam niet in hen op.
Zo waren zij dus geconditioneerd.
Ze waren allen iemand met een ”drukke” baan, en hadden ze die niet dan deed men alsof.
Dat hun eigen moeder huismoeder was, kwam idem niet in hen op.
Dat zijzelf bv geld hadden en of een partner en een redelijk goed leven, deed hen de rest vergeten, zelfs hun moeder.
Ik heb heb heel wat verdrietjes van mijn oma gezien.
Genoeg!
Ik vond velen best egocentrisch.
Maar dat zei je maar niet. Want dan kreeg je de wind van voren.
Maar goed, ik kon er dus op wachten, de valse sneer kwam.
En hoe!!!!
Ik dacht echt even dat ik het niet goed gelezen had op mijn WhatsApp, wat mankeerde die man toch?
WTF, wat een zin.
Letterlijk en figuurlijk dan hé!?
Hoe iemand iets moois zo smerig kon maken met een rotopmerking, zoals gewoonlijk, ach ja… gelukkig ben ik niet zoals hij is. Maar ik had het kunnen weten eigenlijk.
Ik begrijp zulke mensen dan ook echt niet. Dat misselijkmakende negatieve.
Waarom zou je zo doen?!
Werd hij er beter door? Voelde hij zich nu dan gelukkig en blij?
Ik heb besloten hem ook af te schrijven als familielid, zoals ik eigenlijk met allen al heb gedaan, want echt het is niet te doen.
Ik heb er zo geen zin meer in.
Echt ik hield van ze, allemaal.
Maar ze waren het blijkbaar gewoonweg niet waard om van te houden.
Ze konden zelf ook niet houden van anderen.
Maar goed, ik kwam in huis pijnlijk genoeg nog een klein beertje tegen van die oom.
Op een dag toen ik 19 was wist hij mij ook zo pijnlijk te treffen. Het was bij mijn oma.
Een meid van 19 neersabelen, god wat zal hij genoten hebben!?
Goed gedaan joh! Wow als oom verdien je dan wel veel liefde of niet?!
Maar goed na enige uren kwam hij mij een beertje brengen met een schattig klein briefje erbij waarop stond:
Sorry!
Ik heb dat beertje zo gewaardeerd, het voelde aan als een beetje liefde in de familie, liefde die ik zo broodnodig had.
Jarenlang heb ik dat beertje zo gekoesterd en mocht het niet weg.
Nu zag ik het staan in mijn slaapkamer mijn z.g. bewijs dat die oom toch om mij gaf.
Nu denk ik, misschien heeft mijn oma hem wel gezegd dat hij zich ernstig misdragen had en dat hij het maar goed moest maken!?
Ik gooide de liefde op de grond.
In de woonkamer staat een prachtig ijzeren tafeltje, ik was er altijd dol op, ook al mocht ik het wel hebben toen zij het weg wilden gooien. Ik heb er jarenlang enorm plezier van gehad en nu kijk ik ernaar als in… wat kreeg je eigenlijk, afval van ze.
Eigenlijk moet ik het wegdoen!
Oh ja ik heb ook nog een kerstbeertje op een stoeltje, mijn oma kreeg die voor de kerst van hun. je kunt hem opwinden door aan een sleuteltje te draaien en dan beweegt de beer op de stoel heen en weer onder het genot van een kerstliedje.
Ik dacht telkens, wat leuk, oma vond het een geweldig leuk beertje voor de kerst en het was ook nog eens van die oom die mij ooit een sorry beertje gaf.
Drie dingen… wat zal ik ermee doen!?
Geen idee. Ik zie ineens de echte waarde van dit alles en in feite stelt het dus niets voor, ja voor mij maar dat was een illusie.
Ik weet inmiddels dat ik mij echt vergist heb…zo vergist in de mensheid!
Bedankt oom.
Ik hoop dat je lekker slaapt.
Mijn familie is net een wespennest, je steekt je neus binnen hun nest en ze vallen je meteen aan…prik prik prik…
Be praud of nothing!
Ik laat me niet meer prikken!
Ik sta boven dat soort mensen, dat zijn duidelijk niet mijn mensen.
Roddels en achterklap zorgt voor veel ellende. Ik wens ze er veel plezier mee. Ik pas.
