Bouwvakkersspleet
Bouwvakkersspleet
Je weet wel zo’n simpel dagelijks momentje.
In de winkel, loop je dan, met je karretje.
We kwamen behoorlijk tegelijk binnen, door den poorten van het voedselwalhalla, en die meneer ging
meteen wat opzij en bukte want hij moest zijn veter strikken. Zijn zelfgemaakte kind 😉 stond erbij te kijken. Papa vetur strikkuh, hé?
Ik keek ook even, want ik moest daar dus langs en bij en daarachter.
Niet bij hem, maar daarachter. 😉 Hé, hé!
En ik kijk zo naar de bukkende man en zag dus een mega bouwvakkersspleet…
Wist hij dat wel? dacht ik, en kon ik dit zeggen? Nee, natuurlijk niet.
Maar ik glimlachte al, en pakte wat ik nodig had. Daarachter…
En moest er dus alweer langs. Ik bedenk me dan de meest bizarre situaties, dat ik dan zeg, heey meneer ehm…moet het lege flessenbonnetje daarin?
Of eh: Goh is het al volle maan…?
Bedoel die hint moeten ze toch begrijpen hé?
Dus die glimlach bleef wel even.
Hij kijkt me aan, ziet die glimlach van mij nog breder worden en hij staat op en denkt” Ow!”
Hij liep weg met idem een flinke glimlach en trok flink aan zijn broek, dat dan weer wel.
Gelukkig was het een knappe man. Pfieuw!
Het kind heb ik maar gehouden.
Hah… 😀
